Cadı ve canavar olan kadınlar, ödül ve köle olan kadınlar, donmuş bedenler olarak kadınlar. Bir direkte yanan kadın, kafalarını kaybetmek üzere olan kraliçeler. Sanatçılar nerede? Hikayeden fırlayıp çıkacak ve diğerlerini kurtaracak bedenler nerede? İçlerindeki ateşi taşıyan kızlar nerede?
Sayfa 142 - Çınar YayınlarıKitabı okudu
Bütün dünya bir sahne. Hiçbirimizin kökeni yok.
Sayfa 162 - Çınar YayınlarıKitabı okudu
Diğerleri ölürken bazılarımız neden yaşar bilmiyorum. Hepsi bana tesadüf gibi geliyor, biri bir kürekle toprağı kazıyor, başka biri bir tabancayla onu kafasından vuruyor. Bir kız okula gidip doktor oluyor, diğeri tecavüze uğrayıp dövülüyor ve karın içinde bir köpek gibi çürümeye terk ediliyor. Bir aile savaştan kaçıp yeni bir yuva, yeni bir ulus buluyor, özgürlüğün bedeli anayurdu onların hafızasından siliyor; başka bir aile en ufak bir uyarı olmaksızın havaya uçup paramparça oluyor.
Sayfa 173 - Çınar YayınlarıKitabı okudu
Salt erkek ya da kadın olmak ölümcül bir şey; insan erkekçe kadın ya da kadınca erkek olmalı.
Virginia Woolf
Kayda geçene kadar hiçbir şey olmuş sayılmaz.
Virginia Woolf
Bir hayatın hikayesinin zamansız sona erdirilmesine karşılık acı nedir ki?
Sayfa 21Kitabı okudu
Bütün güçlü felsefelerimizin, teolojilerimizin ve bilimsel ilerlemelerimizin yukarı bakma eylemine dayanması hâlâ tuhafıma gidiyor.
Sayfa 15Kitabı okudu
Soykırımın olduğu yerde, susmayı reddeden bir şarkı da vardır.
Sayfa 107Kitabı okudu
Uzunca bir süre kıpırdamadan durup, hayatımın sona erişini düşünüyorum. Uğruna yaşanacak ne kaldı? İnsanlığa önem verdiğimi hatırlamıyorum bile. İnsanlık, yaşadığımız, yarattığımız, yıktığımız. Ne için?
İçimi dolduran tek şey onun ismi.
Bir hikayenin olması demek, bir benliğinin olması demekti.
Savaşlar sırasında aynen böyle oldu. Her şey yerindeydi ve sonra hepsi gitti. İnsanlar. Binalar. Hayvanlar... Bazı insanlar savaşçıydı, bazı insanlar korunak aradı ve bazı insanlar sadece ölümü bekledi.
Işıktan ve nefesten vazgeçmek, işte cüret bu
Kendi okunaksızlığıma gülümsüyorum.