Livaneli
- Neden bilmem, şairlere, asiklara yürek kanırtıcı ilhamlar veren dolunay bana bir amaliyat masası ışığı gibi gelir hep.
Sayfa 74 - "Aşk denen şey bazen yürür, bazen uçar; bazen koşar biriyle birlikte; bir başkasıyla ölümcül yürüyüşe çıkar; üçüncüyü buzdan heykele çevirir; dördüncüyü atar alevlerin içine. Birini yaralar; öldürür ötekini. Ynı ayna çakıp sönen bir şimşeğe benzer. Geceleyin saklar şafakta zapt edilecek olan kaleyi. Çünkü dayanacak güç yoktur karşısında. "Sayfa 107
- Kalbin bir gece gibi kapkara senin.Sayfa 14
- "Yaşar amca bizimde kürtler olarak dilimiz edebiyatımız, tarihimiz yok mu" diye sormuştu. Yazar elini omzuna koyarak "Heri!" demişti.
"Olmaz mı? Elbette var. Ahmed-i Hani, Ciğerhun, Feqiyé Teyran, hangisini sayayım."
Bunun üzerine Ali Öztürk "k" harflerini gırtlaktan teleffuz ettiği aksanıyla, "O zaman bize niye, sen yoksun diyorlar?" diye basit ama cevap verilmesi imkansız bir soru sormuştu.Sayfa 147 - İnsan
Bir damla kan ve bin endişe - Tüyler ürperten ‘insanlık’ gerçeğini gözler önüne seren oldukça etkileyici bir kitap.. yer yer gözlerimin dolduğunu, huzursuz hissettiğimi itiraf ediyorum.
- Zülfü Livaneli'nin okuduğum ilk kitabı olduğunu ve bundan sonra favorilerim arasında yer alacağını belirterek cümlelerime başlıyorum.İstanbul da hayatını sürdüren gazeteci İbrahim,aldığı bir ölüm haberiyle doğduğu şehre,Mardin'e, gider.Ölen kişi çocukluk arkadaşıdır,onun önce sevdaya sonra ölüme yazılmış hayatını araştırmaya koyulur...
İnsanın içindeki ve dışındaki huzursuzluğu sevda ile acının iç içe geçtiği bir Ortadoğu gerçeğiyle harmanlayıp,kaleminden damlalar akıtarak bizlere sunmuş bulunmakta.İyi ki okudum.
1 okunma
14.832 okunma
8.074 okunma
10.757 okunma
4.371 okunma
- 55.893 okunma
4 okunma
4 okunma
3 okunma
5 kitap okudu
1 kitap okudu