Livaneli

Bir gölün ortasındaydım sanki. Sular yükseliyor, boğuyordu beni.

"Zaten bir yerde kötülük varsa, oradaki herkes biraz suçludur"

"Bunlar hep bana düşman, beni sevmiyorlar, benimle dalga geçiyorlar. Onlar sarı saçlı, ben kara. Kara kafa diyorlar bana hep, kara kafa aşağı kara kafa yukarı. Anneannem bildi de mavi göze karşı mavi boncuk astı boynuma. "

Vıcık vıcık yüzeysellik yayan şu “kişisel gelişim" kitaplarının bağırıp durduğu "İstersen yaparsın!" sözü tam bir kandırmacaydı. İnsan ancak yapabileceğini isterdi. “İstemek" kavramı, "dilemek"ten ve "hayallere dalmak"tan farklı bir şeydi. Bedelini göze almakla, gereğini yapmakla ilgili bir şeydi.

Saçlarım siyah, onlardan farklıyım diye mi beni hırsız sanıyorlardı ?