Ah Ayşe Kulin… Seni anlamak , seni tanımak gerçekten inanılmaz güzeldi…
Daha önce “Dürbünümde Kırk Sene “ adlı eserinde otobiyografisini okumuştum yazarımızın. Ve hayran kalmıştım güçlü duruşuna, güçlü bir kadın oluşuna…
“Hazan” ile de ömrünün sonbaharını ele alarak serisini tamamlamış benim canım yazarım. İyi ki de böyle bir eser kaleme almış ki onun şu anki hallerine ve şu anki yaşamına da tanık olabildim.
Birini tanımadan seversiniz ve onu merak edersiniz, arada bir ses versin istersiniz. Kendisi benim için bir yazardan öte bir dost, bir arkadaş gibi. Ara ara varlığını duymak istediğim nadir yazarlardan. Herkeste böyle olmam ben. Onu anlayabildim, onu hissedebildim. Ve bu hissediş gönlümde özel bir yer edinmesine sebep oldu.
İyi ki varsın Ayşe Kulin, iyi ki ama iyi ki… Varlığınla varlığıma, edebiyat dünyamıza ve en önemlisi ülkeme renk katıyorsun.
