Aurelius, başımıza gelenlerin doğal oluşu üzerinde durmak la kalmaz ve suçu bu kez suçludan, suça maruz olana kaydır maya başlayarak şunları söyler: "Cahil birinin cahillik et m esin de şaşılacak ne var? O cahil insandan, seni üzen yanlış davranışı beklemediğin için suç sendedir. Çünkü onun bu kötülüğü işle ye bileceğini anlaman için yeterince araçla donatmıştır seni aklın ve gözlemlerin. Ama bunu unutmuşsundur , bunun için kendine değil de onun bu davranışına şaşıyorsundur . Birini sadakatsizlik ya da ve f a sızlıkla suçladığında, dikkatini kendine çevir , çünkü suçun sende olduğu açıktır: O karakterde birinin sözünü tutaca ğına güvendiğin için... Ya da ona iyilik yaparken bunu karşılık beklemeksizin yapmadığın için ... Ve ödülü, sal t o e ylemi yapmak la aldığına inanarak iyilik yapmadığın için ... Suçlusundur . " "Ne demiş uçurumda açan çiçek: Yu rdumsun e y uçurum!" der Şair.