KUDÜS'ÜN TARİHİ
Filistin toprakları üzerindeki yaşam kalıntıları M.Ö. 10.000 yılına kadar dayanmaktadır Kudüs'ün tam olarak şehir olma özelliği bronz çağının başlangıç aşamasında ortaya çıkmıştır Filistin halkının oluşması,Kenanlıların bölgeye göçleri ile başlamıştır.Tarihçilere göre Filistin halkı,özellikle de kırsal bölgelerde yaşayanlar,Müslümanların
PARÇALANMAYA DOĞRU
İsrailoğulları tabiatları gereği fesada ve isyana çok açık bir kavim oldukları için Kral Süleyman'ın döneminin geçmesi- ni zor beklediler. Nitekim Kral Süleyman M.Ö. 928'de vefat edince, onun otoritesiyle bastırılmış fesat bir anda patladı. Kuzey halkları hemen isyan etmeye başladılar. Bu isyan sonucu devlet kuzey (Samarya merkezli) ve güney (Kudüs merkezli) olarak ikiye ayrıldı Yeni kurulan Kuzey İsrail devletinin baş- kenti Samarya oldu. Dan ve Betel bölgesinde paganlık ve putperestlik aldı başını gitti.
Sayfa 195 - Hayat YayınlarıKitabı okudu
Çağ, Yok Oluş, Benlik, İslam, Roşa
_TARİH ÖNCESİ DEVİRLER_
_İnsanoğlunun ortaya çıkışıyla başlayıp, yazının icadına kadar geçen dönemdir. Taş ve Maden Devri olarak ikiye ayrılır.
_1-Taş devri_
_a)- Eski Taş – Paleolitik devir: (M.Ö.2,5 milyon - M.Ö. 12.000) (avcı ve toplayıcı). Karain, Beldibi ve Belbaşı. Paleolitik Döneme ait ilk izlere İspanya’daki Altamira, Fransa’da Laskö
Bugün «Kenânlılar» diye bildiğimiz bir Arap kavmi tâ M.Ö. 3,000 yıllarında orta Arabistan çöllerinden yukarı doğru çıkarak ulaştıkları noktada kurdukları kente (o zamanki tanrılarından ötürü) «Orosalem» demişlerdi. Tarihte Arami ya da Bâbil kökenli kelimeler olarak «Varva Salem» ve «Yargo Salem» diye de geçiyor. Gene Kenânlıların bir kolu olan Jebusitler'den ötürü, M.Ö. 1,400 dolaylarında Kudüs'e «Jebus» dendiğini de biliyoruz. Kenân diyarı iki-yüz yıl sonra İbrani işgâline uğradı. M.Ö. 1,000 dolaylarında Kral Dâvud, yerli halkla birlikte, Judah ve İsrail kabilelerinin bir çeşit federasyonunu kurmayı başardı. Bu federasyon onun oğlu Süleyman'ın ölümüyle dağıldı ve ortaya çıkan iki ayrı krallığın birinin başkenti Kudüs, ötekininki de Samiriye (Samaria) oldu. Her ikisi de Asurlular'ın batıya' yönelişleriyle yıkıldı. Bâbil Kralı Nebukadnezar da Asurluları ezip kenti ve Süleyman'ın Tapınağını yerle bir etti. Yaşamlarını yitirmeyen İsraillilerin Bâbil'e götürülmeleri ve orada kölelikleri M.Ö. 586'da başlar. Pers Imparatoru Sirus onların ancak yarım yüzyıl sonra geriye dönmelerine izin verdi. Ama ancak bir kısmı döndü. Birbirini izleyen bu işgâllerde yerli halkın bir bölüğü toprağından hiç ayrılmadı. Kudüs'te kalan Kenânlılar, onların kolu Jebusltler, hattâ kuzeyden inen Hititler Kudüs'ün ve Filistin'in yeril halkını oluşturmağa devam etti.
Sayfa 4 - Yonca MatbaasıKitabı okudu
