İnsanın tekrar tekrar okuduğu kitaplar, kişinin zihin dekorunun bir parçası haline gelip hayata karşı duruşunu değiştiren kitaplar, şöyle bir karıştırıp baştan sona okumadığı kitaplar, bir oturuşta bitirip haftaya unutduğu kitaplar vardır.
Mən səni neynirəm ki, sən olsan da sevirəm, olmasan da sevirəm.
Ey dodağı yasəmən, yanaqları qızılgül qorxma payız gələndə sən solsan da sevirəm, solmasan da sevirəm.
Sən sev deyə sevmirəm ki.
Mən səbəbsiz sevirəm, qarşılıqsız sevirəm. Sizin sevgiləriniz, bu gün olur, sabah yox. Mən sevənda bir ömür ayrılıqsız sevirəm. Mən səni neynirəm ki, sən olmayan günlərin hər günü bir şeirdi, hər günü bir qəzəldi.
Səndən gözəl olmasın, sənsizlikdə
gözəldir.
Necə odsan bilmirəm,
Sən başa sal bir məni.
Nə qədər yanındayam,
Odun yandırmır məni.
Elə ki, ayrılıram,
Ayın, günün başına,
Məni dolandırırsan.
Necə odsan bilmirəm,
Uzaqdan yandırırsan.
Bu şəhər qarşılaşdırmaz bizi
Bu şəhər qarşılaşdırmaz
Bu küçələr qarşılaşdırmaz
Xatirələrin olduğu yer qarşılaşdırmaz
Biz bir daha qarşılaşmarıq.
Biz çox pis bitdik,
Biz deyə bir şey vardı? Bilmirəm..
Amma hərkəs səni duydu və bildi,
Hər şəhər,
Varlığımın olduğu hər küçə, səni bilir.