dudaklarında giderilmez bir korku bulaşığı
acımış bir iç sıkıntısı dilinin ucunda kalan
bugün arsız ölümün hayâsız sırnaşıklığı
yarın bir iyimserlik gayzer gibi fışkıran
yenilmişliğinin mazutlu çamurundan
Sayfa 84 - Türkiye İş Bankası Kültür YayınlarıKitabı okudu
“Hayatın bugüne kadar korkunç bir kâbustu ama her şey düzelecek. Duyuyor musun beni? Sabırlı ol. Her şey yoluna girecek.” dedi sosyal danışman.
Bu konuşmalar yaklaşık on sene önce yapılmıştı ve ben hâlâ bekliyorum.
Sayfa 69
My life ;)
önceleri korkunç bir rüya sanmıştım; ateşler içinde yatıp sayıklarken gördüğüm bir kâbustu sanki…
Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları
Sağlık esasen filmdeki son kâbustu ve ölüme işaret ediyordu. Sokağa çıkınca trafiğe kapatılmış bu sözde nostaljik caddede karşıma çıkıp keman çalan dilenci kadının yarı açık dişsiz ağzındaki mağara ile karşılaşmış olmayı bulduğum cevabın teyit edilmesi olarak yorumladım.
Her şey şimdi daha da yerli yerindeydi.
Hem de can sıkacak kadar...
Anlatacak pek bir şey yoktu...
Sayfa 76Kitabı okudu
Tabutçu fareyle birlikte geldiler. Baba balığı odaya taşıdık, tabuttan çıkardık. Tabutçu fare gitti. Biz üçümüz kaldık.
Baba balığın gözleri baygın, derisi solgun. Yüzgeçleri göğsünde birleştirilmiş. Kuyruğu iple bağlanmış.
Odanın köşesine çukur kazdık. Onu ve eşyalarını gömdük.
Bu, işte, yakıcı ve boğucu yalnızlık korkusu, bu müthiş fobi, ferdiyetler nizamı üstüne kurulmaya doğru her gün biraz daha fazla giden yeni nizamların Ben'ler arasındaki mesafeleri açarak ruhların birbirlerine intikallerini ve kaynaşmalarını mümkün kılan polipsişik bir havadan onları mahrum etmesidir. Yani, bak, büyük kalabalıkların ortasında, insan denilen sosyal mahluk kendi.. kendi iç dünyasının mahbusu hâlinde, şifasız bir yalnızlığa mahkûm.
Sayfa 392Kitabı okudu
Tabutsuz olarak kefenle defninde sevap vardır .
Sayfa 49 - Türkiye iş bankası kültür yayınlarıKitabı okudu
Hayatım bugüne kadar korkunç bir kâbustu ama her şey düzelecek..
Sayfa 245 - Ayrıntı
Yani, bak, büyük kalabalıkların ortasında, insan denilen sosyal mahluk kendi..kendi iç dünyasının mahbusu halinde, şifasız bir yalnızlığa mahkûm.
Belki biraz düş...biraz kabustu ihtiyacım olan.
Artık hiçbir kabustan korkmuyordum.
