Akış
Ara
Keşfet
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
Kitap Türleri
Dergiler
Çevirmenler
İncelemeler
Alıntılar
İletiler
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.38.6
Diyarbakır 5 Nolu Cezaevi
Beş yıllık bir kabustu, amaç ulusal kimliğimizi ve kişiliğimizi ortadan kaldırmaktı, vahşetin orkestrası, insan soyu böyle zulüm görmedi, cehenneme giden yol, bizi açlıla terbiye ediyorlardı... Diyarbekir zindanında kadın olmak...
Diyarbakır Cezaevi’nde yapılan zulmü gözler önüne seren iyi bir kitap .
464 syf.
9/10 puan verdi
Little Giants - Naive
Kocaman bir seriyi bitirmiş bulunmaktayım. İlk çıktığında çok beğenilmişti, nereye baksam NOAH, nereye baksam Eksik Parça. Çok rağbet gören şeyler beni kendinden uzaklaştırıyor. Seriye sadece Eksik Parça varken, diğer kitaplar yokken başlamıştım. Psikolojimden dolayıydı herhalde, okumayı bıraktım. Arada bayağı zaman geçti,
Julianne Donaldson sağ olsun, türe olan bakış açım değişti ama bunun herkese yönelik olmaması gerektiği belliydi. Bu türde yazan birkaç yazar var bildiğim ve iki kitabını sevdiğim için şansımı Julia Quinn'den yana denedim.
Aslında kitap güzel başladı ama düşününce bu sadece bazı yönlerden öyle. Çünkü kadın karakter resmen basmakalıp, zorla
Öykü dediğin!
YouTube kitap kanalımda Puşkin'in hayatı, bütün kitapları ve kronolojik okuma sırası hakkında bilgi edinebilirsiniz: ytbe.one/nljKaOPQcBI
Kitap, Puşkin'in öykü türündeki ilk eserleri olan İvan Petroviç Byelkin'in öyküleri -yani Atış, Tipi, Tabutçu, Menzil Bekçisi ve Köylü Genç Bayan- gibi 1830'da yazılan 5 adet kısa öyküden oluşuyor. Puşkin'in askeri yönetime karşı oluşundan dolayı Mihaylovskoye köyünde geçirmiş olduğu sürgünün izlerini görmek mümkün. Rusya'nın halk insanlarını ve köy kültürünü Rus gelenekselliğinden kopmama uğruna yalın bir şekilde bizlere sunan Puşkin, aslında bu öykülerde rütbe ayrımlarına ince göndermeler, düello kültürü, soyluluk, aşk ve tesadüflerin o zamanki Rusya'da algılanışı, Rusların tükenmeyen absürt sarhoşluğu ve anglomani (İngiliz seviciliği) gibi konulara ışık tutuyor.
Ataol Behramoğlu'nun kitabın önsözünde Byelkin'in Öyküleri için demiş olduğu cümle aslında ne kadar önemli olduklarının ve ileride gelecek olan Rus Edebiyatı eserlerinin ayak sesleri olduğunu belirtir nitelikte :
"1830 yılının ürünü olan "Byelkin'in Öyküleri",...; Dostoyevski, Nekrasov, Tolstoy, Çehov vb. daha sonraki dönemlerin birçok büyük yazarı için tükenmez esin kaynakları olmuşlardır.
Dostoyevski eserlerinde karakterlerine boşuna Puşkin dedirtmiyor. Gerek kendisinin de kullandığı ince siyasi yergilerin Puşkin tarafından zamanında kullanılmış olması gerekse de Rus gelenekselliğinden beslenen kültür anlatımı her ikisi için de bahsi yapılabilecek dipnotlardan.
O kadar sıkıcı ve durağan bir kitap ki nasıl bitirebildim kendime şaşırıyorum. Kitabın sonuna kadar bir şey olsun diye bekledim ama malesef ki hiçbir şey olmadı. Hele kitabın son yarısı resmen kabustu. Anlatılanlar günümüz dünyasıyla benzerlikler taşıyor. Ama bu kitabın neden bu kadar abartıldığını bir türlü anlayamıyorum doğrusu.
Nereden başlasam, nasıl ilerlesem bilmiyorum ama son elli sayfayı okurken yaşadığım işkenceden sonra içimi dökmek zorundayım. Birinci kitap benim için faciaydı, yorumumu okuduysanız çektiğim acının her satırdan taştığını görebilirsiniz. Ciddi anlamda okurken zorlanmış, sinirlenmiş ve kitap bittiğinde derin bir nefes almıştım. Üç kitabı da en başta
