Bir kadını gerçekten sevmişsen kalbinden başka hiçbir şeyin kalmamıştır; aşk, evvela aklından başlayıp ne var ne yok her şeyini birer birer terk ettiğin uzunca bir yoldur. Bu yolda kalbinden başka ihtiyaç duyabileceğin hiçbir şey yok nasıl olsa. İhtiyacı bırak, aşk yolunda olanın kalbinden ötesi perdedir, yüktür. Aslında bir yerden sonra kalbi de yüktür ama taşımaya değer tek yük bu olduğundan, sevgiliyi içinde taşımanın hatırına kendi kalbine tahammül eder insan.
Ben en çok hüznü seviyorum. Hüznü sevmeyene de aşina değilim. Hüznüne aşık bir dilenciyim, melankolide boğuluyorum günler boyu.
Ben en çok hüzne mecburum. Kaybetmemek için kendimi bu kaypak dünyanın dişlileri arasında. Bu lanet düzenin bir parçası olmamak için hüzünle yoğuruyorum kendimi.
Şol göz ki yüzün görmeye göz deme ana
Şol yüz ki tozun silmeye yüz deme ana
Şol söz ki içinde sanemâ vasfın yok
Sen bâd-ı hevâ tut anı söz deme ana
Kadı Burhaneddin...