Tûtî kelimesi Farsça kökenlidir, Türkçede "Dudu" olarak telaffuz edilir ve "Papağan" anlamına gelir.
Nâme ise "mektup, kitap" gibi anlamlarda kullanılır.
Yani aslında Tûtînâme, Papağanın Kitabı gibi bir anlama geliyor.
Bu kitap o kadar eski ki, kökeni Hindistan'a kadar uzanıyor. Hatta Binbir Gece Masalları'nın mantığı da, aslında Tûtînâme' ye dayanıyor.
Kitap iç içe geçen pek çok masaldan oluşuyor. Ana hikayeye baktığımızda zengin bir tüccar ve onun karısı Mâh-ı Şeker'i görüyoruz. Tüccar işi nedeniyle uzaklara gider. Mâh-ı Şeker tek başına kalır ve gönlünü civardaki bir gence kaptırır. Hazır kocası da yokken, bu gençle yasak aşk yaşamaya niyetlenir. Lakin evin bilge Tûtî'si (yani papağanı) olup bitenin farkındadır. Mâh-ı Şeker' i işlemeye niyetlendiği günahtan korumak için ona her gece masal anlatmaya başlar. Masallar hem uzun, hem iç içe geçmiş durumdadır. Tûtî, kadını otuz gece boyunca böyle masallarla oyalar ve otuzuncu gece nihayet evin beyi geri döner. Böylece Mâh-ı Şeker günaha bulaşmaktan kurtulmuş olur.
Ama esas mevzu ana olay değil, olayın içinde geçen masallardır. Her birinde bir ibret, alınacak bir ders vardır.
Geçen yılın sonunda okuduğum Binbir Gece Masalları'na kıyasla bu kitap çok çok daha güzeldi. En azından içindeki masallar, Binbir Gece' deki gibi yoğun ve sapkın cinsellik içermiyordu Ayrıca Behçet Necatigil'e de buradan selam olsun. Bu kitabı doğru düzgün bir şekilde okura sunabilmek için çok emek vermiş
