Tut ki bir ananın bebeği uyumuş, uyumuş da terlemiş. Ana uyandırmamak için nasıl itinayla, sevgi ve şefkatle terini alırsa yavrusunun, Erdal da aynı özenle eşyaların üzerine sevgiyle dokundu, elini gezdirdi. Bir zamanlar önünde nöbet tutup karşı caddeyi izledikleri camın önüne geldi. Rûken’in sol elini pervaza dayayıp, karşı yolu telaşla izlediği geceyi hatırladı.
Pervazın orasına el sürdü, yüz sürdü, sonra öptü.