3 yaşındaki Müslüme'den gelen haberle bir kez daha parçalandı içim.Kulaklarımızın duymadığı bir iğrençlik, gözlerimizin görmediği bir çirkinlik kalmadı artık..Kiminin umrumda değil, kimimiz ise bu olayları yadırgıyor, kızıyoruz üzülüyoruz fakat hiç düşündük mü dünyada olan bu kötülüklerden her birimizin bir payı olduğunu.Nasıl mı? İyi bir anne,
Huzurumun iki nedeni vardır, demiştim hatırlarsan.
Birincisi, derdimi hüznümü yalnız Allah'a bırakırım.
İkincisi ise dönüp de ne oldu diye ilgilenmem, sorgulamam.
Malesef insanoğlu olarak birinciyi hepimiz yapıyoruz ama ikinci de sorun yaşıyoruz öyle değil mi?
Sayfa 128 - Destek yayınlarıKitabı okudu
Deprem bölgemizden sadece bir il
Hayat bazı insanlar için normal devam etmiyor.Lutfen unutmayın unutturmayın!
İki gündür deprem bölgelerimizde psikolojik destek ekibi olarak görev yapıyoruz.Gün içinde ve geceleri sürekli sallanıyor,insanlar korku içindeler, çadır kentler de gülmeyi başarabilen,ışıl ışıl gözlerle oynamayı,sevilmeyi bekleyen sadece çocuklarımız.Ailelerin birbirlerini teselli ediş şekilleri bile değişmiş umutla bakamıyorlar ileriye...
Konuşurken,yaşadıklarını anlatırken gözleri nemli yürekleri acı içende ...
Kelimeler yaşananları anlatmaya yetersiz malesef
Fotoğraflar kalyon kent çadırları ve Gaziantep ilinin destekleriyle kurulmuş burası diğer bölgelere göre en lux yeri ama diğer bölgeleri perişan😔
Lütfen hayatınızı normalleştirmeyin unutmayın unutturmayın!
Malesef ki öyle
Karşı çıktığımız ne varsa yapıyoruz hepsini.
