Hepimiz bir yerde masumuz aslında. Ne kadar suçlu olsakta, bilmiyorduk. Hayat henüz öğretmemişti. Hepimiz bir yerde suçluyuz da. Hiç düşünmeden yaptıklarımız için ve özür dilemediğimiz için.
Bin yıldır söylediler...
"Sartre 'Benim bildiğim, nesnelerin insana dokunmaması gerekir.' demiş. Ben daha önce 'eşyaların duyguları olduğuna inanıyorum, ölünceye kadar bir saksı yanımda yeşerebilir' demiştim. Bir haciz memuru için zor olsa gerek...
İlerde Sartre duygusal çöküşünü şöyle ifade ediyor: "Çevremdeki nesnelerin neyseler ondan başka bir şey
Yavuz Bahadıroğlu
Ordu’da Ceren Özdemir’i bıçaklayarak öldüren Özgür Arduç’un hangi şartlarda yetiştiğini gördünüz mü?..
Anne babası ayrılıyor. Dedesi tarafından üç yaşındayken yetimhaneye veriliyor. 18 yaşına kadar değişik illerde yetimhanede büyüyor. Kimse arayıp sormuyor. Yurdun kütüphanesinden kitap çalarak yurttan ayrılıyor. Bir süre İspir Yatılı Okulu’nda
Madem hepimiz bu kadar masumuz neden kimse mutlu değil o zaman
çok mu seviyoruz birbirimizi kandırmayı
En çok da kendimizi..
