Dün gece konuşurken isyan edercesine susuyordun
Yanlış insanların yazdığı masalların enkazı altındaydın
İntihar süslü tüm aşk elbiselerini giymek istiyordun
İki dudağının arasına saklıydı ruhundan çıkan sözcükler
Islak parıltısı geceyi aydınlatan biricik göz bebeklerinle
Beyninin içindeki bebek hiç bu kadar yanlız
Kalabalıklarla yaşamak zorunda kalmamıştı
Her saniye hayata tekrar bağlamaya çalıştıkça
Rahminin kordonunu elleriyle kesmek isteyen
Hiç yaşamadan ölü doğan bir bebek gibiydin
Sabahı beklerdin şehir ışıklarıyla kalbinin balkonunda;
Her zaman duyardın mavi kelebeklerin kanat seslerini
Varoş sokakların en karanlık titrek sokak lambalarıyla
Umudu yeniden öğrettin kalbindeki göğün aşk yeminine
" Aylardan en zalimi insandır." Demişti biri, değil mi? Artık her kimse bu dedektif olmadığı kesindi. Zulüm her an yaşayabilirdi. Bunu biliyordum, görmüştüm. Ne var ki soğuk ve karanlık bu hissi bir biçimde köreltirdi. Bu meslekte asıl gün ışığı, kuş cıvıltıları ve mavi gök ölümcüldü. Belki de bunu yapan karşıtlıktı. Ölüm ve umut.
Sayfa 11Kitabı okuyor
Çinliler gökyüzünün gündüz değilde geceleri aslına daha yakın olduğunu düşünmüş olmalılar. Gündüzleri gökyüzü sürekli değiştiğinden ona güvenememişler. Sabah kızıl, öğlen mavi, akşam yeniden kızıl. Kapalı günlerdeyse gri. Fakat geceleri hep kara.
Ayrıca Çinliler gece yıldızlara bakarak tahminde bulundukları için gece göğü onlar için daha anlamlı olmalı. Şimdi düşününce ne kadar haklı olduklarını anlıyorum. Kara ve karanlık gökyüzü gerçeğe daha yakın. Gündüzleri güneş güçlü ışığıyla uzayın asıl halini gizliyor şimdi bile uzay gözlemi dağların derinliklerindeki gözlem evlerinde geceleri yapılıyor.
Çocukluk travması
Sigarayı bırakamıyorum, bağımlıyım, çok denedim ama olmuyor, imkansız vs. diyenler bana hikaye anlatmayın. Sigara bağımlılığı da bir şey mi? Siz hiç emzik bağımlısı oldunuz mu? Üstelik bu bağımlılığınızdan cebren ve hile ile koparıldınız mı?
Füsun Genç… Ben bir bağımlıydım. Emzik bağımlısı… Tam beş yıl, dört ay, 23 gün emdim. Hayatımın en acı ve