H. Nihan
@mavrokai
bat dünya bat. ya da aklımı başımdan alın da Olric'le birlikte mısır satalım cami avlularında.
23 reader point
Joined on June 2019
Okuma Hedefleri
Daha dün geçtim bu sokaktan, ayaklarım değdi yerdeki yapraklara. Şimdi buraya ait değilsin mi diyorsunuz? Nasıl olur! İşte bu bankta oturdum, burda daldım, burda ağladım. Kimse şahit değil mi? Kalbim sıkıştı, yıldızlarla paylaştım. Onlar da mı? Silindim mi dünyadan? Fakat, nasıl olur.. Bir beklediğim vardı, ona sorun öyleyse, o ispatlasın varlığımı. Hayır, gelmedi. Belki de gelmeyecek, bilmiyorum. Bu beni yok eder mi? Hayır, onu hiç görmedim. Ama beklediğimi hissettim. Var olmak için muhakkak bir maddeye mi sahip olmam gerek? Hislerim var, kalbim var. Evet, düşüncelerim var zihnimde. Bu olanlar, beklediklerim, bastığım o yollar hepsi zihnimde miydi? Nasıl olur.. nasıl olur.. bana yoksun demeyin, yok oluyorum gerçekten. Bir zihne düşüyorum, bir his oluyorum. Yitiyorum. Bana yoksun demeyin.
- Ama Bay Adams, bahsettiğim 5 Ekim yıllar önceydi.
+ O kadar da emin misiniz? Bizim aklımız ermez demiştiniz. Jennie'nin ailesi öldü demiştiniz. Ama ben onu o gece bankta ağlarken buldum. Burada öğrenciydi dediniz. Ben onu burada ziyaret ettim. Teyzesi ile New England'a gitti dediniz. Gitmeden hemen önce onunlaydım. Öyleyse nasıl olur da hepsi yıllar önceydi dersiniz? Evet, bizim aklımız ermez. Ama şimdi az da olsa biliyorum. Jennie'nin yaşam şeklini anlayabiliyorum. Onun bir parçası olduğumu da biliyorum. Hayatlarımızın birbirine örülmüş olduğunu kendisi söyledi bana. Ne zaman ne de dünya çözebilir bunu demişti. İşte benim inandığım bu. Teşekkürler Rahibe!
#portraitofjennie
İşte günler böyle geçecek biliyorum, her gün geceye devrilecek. Günler son bulacak, geceler son bulacak. Ve bir gün her şey bir hatıra olarak kalacak. Yaşamak bu değil mi? Yaşayacağız elbet. Zaten yaşamak da bizim için dokunaklı bir şarkı değil ki. Demiş ya Süleyman Çobanoğlu, yaşıyor yaşamaksa kan geliyor ağzından.
sen şiir sanıyorsun,
kan geliyor ağzından.
Ağızlardan yaşam diye dökülüyor kan, dökülmesin mi?
Reader Follow Recommendations
Kendimi öldürüyorum çünkü beni sevmediniz, çünkü sizleri sevmedim. Çünkü bağlarımız çok gevşekti. Bağlarımız güçlensin diye kendimi öldürüyorum. Sizi silinmez bir lekeyle baş başa bırakıyorum.
#lefeufollet
- Benim için canını verir miydin?
+ Evet.
- Çok kolay oldu.
- Benim için yaşar mıydın?
Ne zaman büyüdüm, bilmem. Ne zaman çocukluğum öfkeyle doldu, ne zaman öfkem kırgınlığa döndü, ne zaman kırgındım, ne zamam sustum, ne zaman korkar oldum, bilmiyorum. Ben ne zaman kendimi sağır ettim, sonra durdum çığlık çığlığa bağırdım. Kimse duymadı da, kimse oldum ben de.
"Gözlerinde gamzelerin var ve ne zaman sana baksam, bana tebessüm ediyorsun."
- İnsanları olduklarından farklı birine çeviremezsin.
+ Peki ne yapabilirsin?
- Onları seversin.
Sanki bir boşlukta kaybolmuş gibiyim, savruluyorum, savruluyorum, savrulmaktan değil ama savrulmayı hissetmekten yoruluyorum.
İsmet Özel'in 'yaşamayı bileydim yazar mıydım hiç şiir?' dediği dizesini eskiden beri çok severim. Ve ben eskiden beri tıpkı yaşamayı bilmediği için şiire koşan insanlar gibi içime sığmayı bilmediğim için defterlere/yazılara koşuyorum. Ne zaman ne yapacağımı bilmez halde kendime yaşam telkinleri versem, kendimi, bir kırtasiyede defterleri incelerken, onlara hava gibi, su gibi sarılırken, çok eski bir zamandan çıkıp gelmiş bir dost gibi bağrıma basışımın sebebi de bu belki. İçime sığamamak.