"Dünyamızı, gölgeler ve boş yıldızlar dolduruyor. Çevremizde sessizce çürüyor zaman. Güçsüz bir umursamazlıkla, cansız bir sessizlik dolduruyor içimi. Vefasızlar gibi, ışıksızım ben."
Evet, evet! diye söze başlayan Nietzche'nin sesi heyecandan bir oktav yükselmişti. "Acı hakikatleri söyleyen bir öğretmen, rağbet görmeyen bir kahin. Sanırım işte ben buyum."
Tuhaftır dolaşmak siste!
Yalnızdır her çalı, her taş,
Hiçbir ağaç görmez diğerini,
Yalnızdır her biri.
Tuhaftır siste dolaşmak!
Yaşamak yalnız olmaktır,
Hiç kimse bilmez diğerini,
Yalnızdır her biri.