Yumuşak bulutlar... Oturuyorum hemde bir bulutun üstünde. Altımda mavi, sonunu göremediğim bir okyanus. Sonunu göremiyorum ama içi çok berrak. Her renkte birsürü canlı bana gülüyor. Kimi şarkı söylüyor, kimi katil, kimi yem, bazıları çok büyük... Elimi uzattım ve su beni içine alacakken ger çektim. Ovv gerçekten çok korktum. Ama bütün balıklar sinirlenmiş gibi. Çok yüksek bir ses doldu kulaklarıma "Tersine dönsün!" diyor. Bulut beni bırakmadı ama çok garip bir şey oldu. Bulut ve ben okyanusun olması gereken yerdeydik, okyanus gökyüzünde. Yorganı yüzüme kadar çektim. Ah olamaz saçlarım dışarda kaldı. Ellerim ve saçlarım ıslandı, saçlarımı kurutsam iyi olacak.
Elimde sarı kalem var. Güneş sarısı gibi açık ve güzel. Deftere bir çizik attım ama bu çizgi kırmızı! Nasıl olur? Elimdeki güzel sarıyı yatağın altına attım ve şimdi elimde mavi bir kalem var. Hmm, denizin en derin mavisi bu. Kalemi defterde gezdirmeye başladım; "M" ismimin baş harfi... Ama bu mavi değil, kırmızı!
Kaşlarımı çattım. Bu kalemlerin nesi var? O da yatağımın altında ki yerini aldı. Yeşili aldım, kırmızı yazıyor. Siyah, turuncu, mor... her rengi denedim. Hepsi kırmızı yazıyor. Kırmızı kalem yok. Elimi saçlarıma getirdiğimde sağ elimdeki kalem yüzümü çizdi ve sanki kesilmiş gibi yüzüm acıyor. Defterime baktım. Kırmızı boya sulanmaya başladı. Gözlerim yatağımın altına kaydı. Yatağımın altı ucu kırmızı boya olmuş cam kırıklarıyla dolu. Kollarım sızlıyor. Kolumda onlarca çizik ve "M" harfi var. Yüzümden boynuma kan damlıyor. Kolumdan deftere kan bulaştı. Ben ne yaptım?
~mel
Gözleri kapalı, kirpikleri orta uzunlukta, burnu bir ressamın elinden çıkmış gibi olmasada küçük ve güzel, üst dudağı alt dudağına göre hafif kalın. Burnundan nefes alıyor. Acaba rüyasında ne görüyor? Bu kız sanki birine benziyor. Her gün gördüğüm birine, her aynaya baktığımda gördüğüm birine. Bu uyuyan kız sanırım benim. Ben uyuyorum ama ben uyumuyorum. Ben bir başkası gibi kendimi izliyorum. Yoksa bir rüya mı bu? Baş ucumdan kalktım, odamdaki her şey normalde olduğu gibi. Sonra tekrar baş ucuma oturdum. Sabaha kadar izledim kendimi. Ben uyandım, hala kendimi izliyorum. Ruh gibi, dışardan.
~m
Okur Takip Önerileri
Susmayan seslerim var canım yanlızlığa ne hacet?
youtu.be/JYFg-63Zf9o
Mel
Düşünsene. Düşün ki bir odadasın. Oda da kimse yok sen ve bir kaç ayna. Üzerinde siyah bir elbise var ama elbisen yırtılmış. Pençe izleri mi onlar? Saçın başın dağılmış. Birinden mi kaçıyorsun? Çıldırmış gibisin. Sakin ol, bana anlatabilirsin. Lütfen ağlama. Seni anlıyorum. Aynalardaki yansımana bak. Her bir aynada başka sen göreceksin. Şimdi beni daha iyi dinle. Elbisendeki yırtıkları kendi tırnaklarınla sen yaptın. Beynindeki sesleri bastırmak için saçını çekiştirip durdun. Ama beni susturamazsın.
#1
Önce sevdiği siyahın gözlerine baktı. Sonra kalbiyle kalbine baktı. Gözlerinde özlemin getirdiği yaşlar vardı. Artık dayanamıyordu beyaz. Sonunda yok olmak olsada sarılmak istiyordu siyahına.
