Umut, insanın ayağına batan bir cam kırığı gibidir. Ayağında bulunduğu müddetçe attığın her adımda canını yakar. Çıkarılıp atıldığında ise bir müddet kanar, iyileşmesi biraz zaman alır fakat sonunda yürümeye devam edersin. Buna matem ismi verilir.
İnsanlar birbirlerini fazlalıklarıyla değil eksiklikleriyle anlarlar.Bir zengin fakiri, sağlıklı kişi hastayı bu yüzden anlayamaz.Anladığını söyler ama aslında anladığı şey onun gibi olmadığı için duyduğu memnuniyettir.
İlahi Komedya'nın "güzel havada somurtanların" iç çekip iç karartıcı bataklığın dibinde yattıkları bölümünü okuyuşumu anımsıyorum:
Güneşin neşe saçtığı güzel havada hüzünlüydük