Mehmet Ali Aydemir'den
Kem düştün, içime...
Hor görmedim, bir AH etmedim...
Hoş baktım, çok kattım, az kaldım...
Ne, bir nüsha çıkardım, kendime...
Nede, bir hüsran serdim, önüne...
Olan dı, olacakların önüne geçen...
Sen vardın, ben yoktum...
Sen, bende neden bu kadar çoktun?...
Mehmet Ali Aydemir
Mehmet Ali Aydemir'den
Bir çift söz hakkım var, sana dökülen...
Gam senin neyine?...
Sen güneş, toprak yahut bir karanfil inceliğinde...
Yaşanan ilkbahar, yazı bekleyen telaşlı çocuk...
Gülüşün, hayata verilen bir bolluk, bereket...
Sarma gönlünün kıvrımlarına, kederi...
Utançtır, parlayan gözlerine mat bakış...
Sen iyisi mi, söz dinle çocuk...
Gam senin neyine...
Mehmet Ali Aydemir
Mehmet Ali Aydemir'den
En nihayetinde, bir insansın...
Ne bir damla su, ne yıkılmaz duvarsın...
Zoraki bir gülüş, bastırılmış isyansın...
En nihayetinde, bir insansın...
Düne küskün, yarına düşkünsün...
Zararsın, kendinden eksik, ziyansın...
En nihayetinde, bir insansın...
Merhametin de övünüp, kibirinde kavrulansın...
Baştan ayağa, hüsransın...
Mehmet Ali Aydemir
Mehmet Ali Aydemir'den
Anladım ki...
İçimin, kirini döküyorum sana...
Anladım ki, sen susmakla da bitmeyeceksin...
Bir çok küsen gördüm...
Saatlere küsenler, zamana yenilenlerdi...
Aynalara küsenler, gözündeki ışığı yitirenlerdi...
Kendilerine küsenler, yanlışlarını bilenleridi...
Sarp kayalık gibi ilişmiştin gözüme, seyir halinde anladım çöl olduğunu.
Mehmet Ali Aydemir'den
Sen,Ben,Biz...
O an saplandı...
Yakıcı, bir o kadar yıkıcı...
Nasıl bir his...
Boynum da asılı kalan sancı...
Biz...