"İşitmiyor musunuz? İşitmiyor musunuz? Sade yaşamak imandandır, sade yaşamak imandandır." buyurdu
Ebû Umâme İyâs b. Sa'lebe el-Ensârî el-Hârisi (ra.) anlatıyor:
Bir gün ashab, Peygamber'in (sas) yanında dünyadan bahsettiler Rasulullah Efendimiz:Kitabı okudu
Rasulullah:
Allahım, ben, iki zayıfın, yani yetim ve kadınların haklarının önemini hatırlatıyorum (onların haklarını çiğnemenin haram olduğunu üzerine basarak bildiriyorum).
Ebû Şüreyh Hüveylid b. Amr el Huzâï'den (ra.) nakledildiğine göre Rasul-i Ekrem'in (sas.) şöyle buyurduğu rivayet olunmuştur:Kitabı okudu
CANIM PEYGAMBERİM
Hz. Aişe (ra.) anlatıyor: Çölde yaşayan Araplardan bazıları Rasulullah'ın (sas.) yanına geldiler: (Müslümanların, çocuklarını öpüp sevdiklerini görünce):
-Siz çocuklarınızı öpüyor musunuz, dediler. Hz. Peygamber (sas.):
-Evet, cevabını verince onlar:
-Ama biz, vallahi çocuklarımızı öpmeyiz, dediler. Bunun üzerine Peygamber (sas.):
-Allah, sizin kalbinizden merhameti söktüyse, ben ne yapabilirim, buyurdu.
Göz yaşarır, kalp kederlenir
Enes'ten (ra.) rivayet edildiğine göre Rasulullah (sas.) oğlu İbrahimin yanına girdiği sırada o, ruhunu teslim ediyordu. Bunun üzerine Peygamberin gözleri yaşardı. Abdurrahmân b. Avf: -Ya Rasulallah, sen de mi ağlıyorsun, deyince Peygamber (sas.):
-"Ey İbn Avf, bu gördüğün şefkattirl" dedi ve "Göz yaşarır, kalp kederlenir. Biz ancak Rabbimizi razı edecek sözleri söyleriz. Ey İbrahim, biz senden ayrılmaktan dolayı üzgünüz." buyurdu.
Buhâri, "Cenâiz"
“Bir kulun Allah (rızasın)’a en yakın olduğu an, secdede bulunduğu zamandır. Öyleyse orada çok dua ediniz.”
Sayfa 32 - (Müslim, "Salât", 215.)Kitabı okuyor
Allah Teala buyurdu ki: "Bir kimse benim bir dostuma birine düşmanlik ederse, ben ona karşı harp ilan ederim. Hiçbir kulum bana kendisine farz ettiğim şeylerden daha sevimli bir amelle yaklaşamaz. Nafile İbadetlerle de sürekli bana yakınlaşır, öyle ki sonunda ben onu severim, onu sevince de işiten kulağı gören gözü, tutan eli, yürüyen ayağı olurum: benden bir şey isterse istediğini ona veririm, bana sığınırsa onu mutlaka korurum."
(Buhari, "Rikâk, 38)