İnsan, diyorum; öyle durduk yere soğumuyor hayattan ve insandan. Susuyor ve sustukça biriktiriyor ve sonra ya içindekileri haykırıyor ya da sessizce uzaklaşıyor. Herkesten ve her şeyden.
-Frida Kahlo
Derdimi anlatamıyorken ben daha derman bulmamı bekliyorlar.
Karanlık hayatımdan dem vururken katman gereken renk diyorlar.
O pembe hayaller artık uzak bana inan ki ilgimi çekmiyor da,
Gönül sarayları teferruattır zihnime yeterli tek bir oda.
Bir tek kaygıları vardı, hakkımda hüküm okunurken:
heybetli olmak.
DEĞİLDİLER.
İnsandan çok eşyaya benziyorlardı:
duvar saatları gibi ahmak,
kibirli,
ve kelepçe, zincir filan gibi hazin ve rezildiler.
-Nazım Hikmet