İnsan olmak ne büyük bir serüven,
Beklemeli her sabah doğan güneş gibi
Yaşamak bu olsa gerek
Düşünmeyi ne vakit unuttu insan
Kendinden evvel batan güneş gibi
Rüzgarın sesinde gizli sırlar, anlatılmamış hikayeler..
Gökyüzünde dans eden yıldızlar, umut dolu bakışlar
İnsan ne vakit aldandı
Gözlerinde yansıyan gerçekler
Bu parıltıyla neyi hayal ederler.
Zamanın derinliklerinde kaybolan anılar, seni neye çağırıyor?
Yitirdiği umutları ardında bırakan yorgun ruhlar, ne zaman yeniden doğacak?
Gözyaşlarıyla sulanan topraklar, umudu yeşertmek için beklerken yorgun ruhlarını saran karanlık bulutlar, içlerindeki kırık parçaları bir araya getirmeye çalışırken, kalplerindeki melodi hala tamamlanamamış gibi çırpınıyorlar.
Ve,
Geçmișin acı hatıralarıyla boğuşan ruhlar, geleceğe umutla bakma çabası içinde adımlarını atmaya devam ederler.