“Bir olay; bir katliam, bir zelzele... Her zaman aynı sahne, ışıklar yanıyor: Bir
kesim olay üzerinden tepki olarak sevinç çığlıkları atıyor, sonra bu tepkiye
başka bir tepki: İnsanlık öldü mü? Siz nasıl insansınız! (Halbuki zulme sevinç de,
acıma da insana dair, insan ürünü.) Tepkiye tepki. Üç kişilik bir olay düşün: biri
ölüyor, diğeri seviniyor, diğeri sevinene öfkeleniyor. Kısır bir döngü gibi duruyor
bu. Her şey tepki için hazırlıklı beklemekte gibi. Benimki de tepkinin tepkisine
tepki. Bu tepkisel zincir bir bunalım. Yeni bir yaşamın icadı gerek bize, tepkiye
mahal vermeyecek bir yaşam, olumsal, aktif bir yaşam. Seyircisi olmayan,
herkesin aktif olduğu bir yaşam.”