Merhaba kitapseverler
#Kusurimzadırkusursuzlukbiryalan#Kişiselgelişim#farkındalık#okudumbitti#ozlemli_kitaplar#engelsizokurlaokuyoruz#kitap
"Kesintisiz ve aralıksız şekilde her an her yerden kusursuz imajlara boğulduk. Çaresizce kusursuzluğa mahkûmuz. Hepimiz kusursuzluk mağduruyuz! Kusursuzluğun imkansızlığı yüzünden mutsuzuz. Ne yaparsak yapalım doğamız kusurlu... O halde bu gereksiz ve yetersiz çabanın kurbanı olmak niye?"
Bir yerde uyuyan dev uyanmalı ama artık değil mi?
Uyanmalı tabii...
Kusursuzluk bir YALAN!
"Mutluluğun , sevincin, hazzın,keyfin, anlamın ve değerin çok ama çok basit gibi görünen ancak emek ve eylem gerektiren gayet açık ve net bir yolu var aslında . Bir şeye sebep olmak ...
Mümkünse iyi bir şeye...
ilk incinmissin kitabi ile yazarla tanışma fırsatım olmuştu ve incinmissini okurken kendimden bir şeyler bulmuştum . Bu kitap beni nedense içine alamadı nedendir bilinmez. Toplumun ve medyanın bize yönelttiği içi boş mükemmel insan kavramını çürütmek ve ne kadar etki ve tepki altındayız bunu bu güzelim anlatımıyla yazarımız anlatıyor.Bir öneri de benden sizlere gelsin . Sağlıcakla kitapla kalın
@melisbozkurtertoz
@destekyayinlari
Semra
Unutmayın ki "kusur" tamir edilmesi gereken bir şey değildir, doğru değerlendirilmesi gereken şeydir. Çünkü kusur imzadır. Kusur özgünlüktür, otantikliktir
Sayfa 15Kitabı okudu
“Kanımızdaki demir, ciğerlerimize dolan oksijen, kemiklerimizdeki kalsiyum, hücrelerimizin moleküllerinde bulunan karbon, bunların hepsi uzun zaman önce yok olmuş yıldızlardan gelir. Hepimiz yıldız tozuyuz.”
— Carl Sagan
Sayfa 87Kitabı okuyor
“Düşünceli olun çünkü karşılaştığınız herkes inanın en az sizin kadar zorlu bir mücadele veriyor.”
—Platon
Sayfa 59Kitabı okuyor
Uyku eğitimi vermek bebeğiniz ilk adımlarını atarken ellerini tutmamakla, kreşin ilk günü ağlayarak onu henüz güvenmediği bir ortam ve kişilerle bırakmakla, daha ilk lokmalarını yerken tüm yemeğini kendi kendine yemesini beklemekle, denize ilk girdiğinde yüzmesini ummakla aynı tecrübe. Gelişim güvenle, düzenli bir süreçte ve ebeveyn desteği ile olunca sağlıklıdır. Uyku sorunlarının bebeklerle değil; erken dönem çocuk uykusuna dair algımız, aile ruh sağlığı ve zor tecrübeleri beraber aşmakla ilgili altyapımızla çok daha fazla alakası var. İhtiyacımız olan uyku sorunlarına merakla bakmak, bütünsel olarak ele almak, davranışların altında yatan ihtiyaçları duymak. Bebeklerin hislerine, ne kadar çok şeyi anladıklarına ve anlattıklarına güvenmemiz, onlara her zaman empati ve saygı ile yaklaşmamız gerekli.
Sayfa 194Kitabı okudu
Öngörü ve Kontrol
Kontrol bir ön beyin fonksiyonu olarak devreye girdiğinde, stresi tetikleyen alt beyin fonksiyonları engellenir. Yani herhangi bir stres durumunun başımıza geleceğini tanımlayabilirsek, ani olaylarla karşılaştığımızda bu durumla daha iyi baş ederiz.
Bebek ve çocukların hayatındaki stres anları ile ilişkili kontrol ve öngörüyü nasıl artırabiliriz:
- Zorlu tecrübeler öncesinde bebeğin yaşından bağımsız her zaman anlatmak ve onu anlamak - (Birazdan aşı olacaksın. Koluna küçük bir iğne batacak ve canın biraz acıyacak. Birazdan dışarı çıkacağım ve sonra geri geleceğim.)
- Ani, beklenmedik tecrübeleri kasıtlı yaşatmamak - (Evden bebeğe fark ettirmeden çıkmak, bir oyuncağa dikkatini çekip ağzına istemediği bir yemek veya ilaç vermek, başından birdenbire su dökmek, aniden suya sokmak gibi…)
- Zor tecrübeye yaklaşırken sürece eşlik etmek - (Kulen çok yükseldi, ah sallanıyor görüyorum, aman devrilmek üzere… ahhh düştü hepsi!)
- Ebeveynlerin stres anlarındaki destek ilişkisinin öngörülebilir olması - (Biliyorum ki annem ve babam ben endişeli olduğumda yanımdadır. Biliyorum ki o anlarda onlara güvenebilirim.)
- Tüm bu süreçlerde amaç stresi öngörüp o andaki kaygıyı yok etmek veya yok saymak değil, çocuğun bu kaygıyla baş etme becerisini geliştirmek adına ona öngörü vermektir. Verdiğimiz mesaj: Yakın gelecekte zor bir tecrübe yaşayacaksın / yaşamak üzeresin, kaygılanman normal.
Sayfa 133Kitabı okudu
Çocukluklarında zor durumlar veya zor ilişkiler içinde büyümüş yetişkinler kendileri ebeveyn olduklarında, çocuklarıyla yaşadıkları zor durumlarda self-regülasyonlarını, empatiyi ve duyarlı ebeveynliklerini korumakta güçlük çekebilirler. Çocuklarını veya onlarla yaşadıkları kimi anları tehdit/tehlike/stres kaynağı olarak algılarlar ve kendi savunma sistemleri devreye girer - yüksek öfke ve şiddet içinde büyümüş bir ebeveynin, çocuğunun yüksek sesle ağlamasından veya öfkeli yüz ifadesinden yoğun tetiklenmesi gibi. Sonuç olarak, içinde oldukları durumla, çocuğun ihtiyaçları ve duyguları ile bağlantı kopar. Ebeveyni artık o anda alt beyni yönetiyordur. Üst beyin fonksiyonları (mantık, neden-sonuç ilişkisi, problem çözme…) devre dışı kalır. Bu durumun çocukta yansıması da onun durumu tehdit olarak algılayıp savunma sistemlerini devreye sokması şeklinde ilerler. Dışarıdan bakıldığında uyumsuz, huzursuz ve öfkeli davranışlar sergilemesi şeklinde olur. Çocuğun bu durumu da ebeveyni daha çok tetikleyeceğinden, bir kısır döngü yaşanır. Dışarıdan bakıldığında, son derece zorlanan bir çocuk ve en az onun kadar zorlanan bir ebeveyn görürüz.
Self-regülasyonda zorlanma sadece çocukluk yıllarındaki gelişime bağlı olmaz. Bazen son derece sağlıklı bir ortamda büyümüş bir ebeveynin yaşadığı travmatik bir tecrübe (ölüm, hastalık, doğal afet gibi), bazen de çocukla alakalı bir durum da ebeveynin normal koşullarda sahip olacağı sağlıklı ebeveynliği sergilemesini engelleyebilir.
Sayfa 111Kitabı okudu
Bebeğin ağlaması, bağırması, hareketlenmesi dışarıdan, “öfkelendi” gibi görünse de bunlar çoğu zaman aslında kaygı veya korku duygusuna karşılık bir savunma halidir. Aynı şekilde itme, yay yapma, kafasını çevirme, ebeveyne “git” deme ve ayaklandıysa uzaklaşma gibi hareketler de kaçma halleridir. Çok yüksek strese karşı da tepkisiz, yüz ifadesiz durma-kalma ise donma ile verilen bir savunma tepkisidir. Hepsinde de önemli olan, bu tepkilerinin onun sinir sisteminin algısı olmasıdır. Biz yetişkinler için son derece güvenli olan bir durum (sert yüz ifadeli akrabayı ziyaret), bir bebeğin algısında son derece yüksek bir tehdit durumunu tetikleyebilir (bu adam bana saldıracak!)
Sayfa 103Kitabı okudu
"Çoğu insan, yalnız olduğunu anlama korkusundan mustariptir."
André Gide
"Aslında uyandığımız her yeni gün, olmak istediğimiz insan haline gelmemiz için işe girişeceğimiz ilk gün olabilir. Kusurlarınızla yüzleşip onları imza olarak kabul etmek bir farkındalık, farkında olmak ise bakış açısını değiştirebilmek, olanı görebilmektir. Bu büyük bir değişimdir ve değişim her zaman içeriden dışarıya doğru olur. "