Memleket isterim
Gök mavi, dal yeşil, tarla sarı olsun;
Kuşların çiçeklerin diyarı olsun.
Memleket isterim
Ne başta dert, ne gönülde hasret olsun;
Kardeş kavgasına bir nihayet olsun.
Memleket isterim
Ne zengin fakir, ne sen ben farkı olsun;
Kış günü herkesin evi barkı olsun.
Memleket isterim
Yaşamak, sevmek gibi gönülden olsun;
Olursa bir şikâyet ölümden olsun.
Cahit Sıtkı TARANCI
Neden bu adam durmadan çocuklarını dövüyor.
Neden bu çocuklar yediği dayaktan sonra feryat figan gırtlaklarını parçalarcasına ciğerleri sökülürcesine ağlıyor.
neden sadece anne dediği duyuluyor da baba demiyor. diğer dedikleri bir uğultu olarak kayboluyor.
neden bu evde durmadan kapı pencere çarpılıyor. normal şekilde kapatsalar olmuyor mu. hep mi cereyandan.
neden bu evde eşyalardan ses geliyor kah düşüyor kah atılıyor kah da bir şeyle vuruluyor.
Çocuk hala ağlıyor.
neden susmuyor susmayı bilmiyor susarsa dayağın biteceğini anlamıyor.
çocuktur..sus çocuk sus baban daha da sinirleniyor .susarsan o da sakinleşir. sus yoksa bak annen seni elinden de alamayacak.
büyümen gerek. büyümeden evvel ölmemen gerek. ölmeyip büyüyünce yapacakların var bu memleket için.
memlekete katil memlekete uşak memlekete işçi memur.
memlekete asker gerek senin gibi sesi gür.
İttihat terakkiciler iktidardı.
Zîra vatan sathında ne fikir hürriyeti, ne vicdan selameti hatta ne de mesken emniyeti kalmıştı. Onun için acı ve kahredici bir sükutla susmak zorunda idiler. Zîra susmayanın ya da iktidarın ağzıyla konuşmayanın cezasının, ip veya kurşun olduğunu, artık çocuklar dahi bilmekte idi. Esasen memleket, on yıl içinde kıvranacağı bir örfi idare kaftanına girmiş olduğundan, hukûken de konuşmasına imkân bırakılmamıştı.
280
İbrahim Efendi Konağı 
Samiha Ayverdi