Sıkıldım bu şehirden.
Ne bekliyorum?
Gelmeyecek olanı beklemeye,
Daha ne kadar umut gerek?
Olacağı varsa olurdu.
"Sabır da yorulur" demiştim..
Birlikte bir masala inanmak istedim
Ben seninle, sadece bu.
Sen beni tek
Tek
Tek Bıraktın.
Benim artık taş taşıyacak,
Taş kaldıracak, taş atacak
halim mi var!
Nilgün Marmara'nın "Beklentim yokmuş gibi davranıp, içime dünyalar kadar umudu sığdırmaktan yoruldum dediği yerden, çığlıksız bir düşüş benimki...
Reader Follow Recommendations
Bu akşam içimde
Tuhaf bir sıkıntı var
Dünyada sanki bir ben kalmışım.
Sanki herkes nerde keder varsa bırakmış
Ben nerde bulduysam toplamış almışım.
Önümde söğüt ağacı
Her zamanki haliyle, çaresiz
Havuzda su rahat
İnsanlar susmuş
Sessiz bir yağmur gibi başladı bende
Konuşmak ihtiyacı...
Uykuya dalarken, uykuda ölen insanlar olduğunu hiç düşünmedin mi? Dişlerini fırçalarken, işte tamam, bu son günüm demedin mi hiç? Çok süratle, hem de çok süratle hareket etmek gerektiğini, çünkü zamanın kalmadığını hiç hissetmedin mi? Ölümsüz mü sanıyorsun kendini!
-Sartre-
"Akrabalar arasında zorunlu bir sevgi bağı vardır. Oysa sevginin önce hak edilmesi gerekir. İşte bu yüzden akrabalar arasındaki sevgi samimiyetsiz ve iğrençtir."
-Dostoyevski-
Bazen insan hiçbir şey yapmak istemez. Kalmak ister işte öylece. İşler seni bekliyordur, kıpırdamazsın yerinden. Kitap oradadır, göz kırpsa da sana alamazsın eline. Değil insanların içine karışmak, geleni de istemezsin. Ne yapıyor şu anda sevdiklerin, düşünmezsin. Kalırsın işte öyle kendinle baş başa. Onu da bulabilmişsen tabi.
İnsan her şeyi unutuyor da, en ihtiyacı olduğu zaman yanında olmayanı, aklını kaybetse unutmuyor.
- Ece Temelkuran-
İnsan bir sebep varsa gider. Gideceğini söyler. Karşısındakine cevap hakkı tanır. Öylece çekip gidilmez.
-Marcel Proust-
Neden senin olduğun yerde değilim?
Neden seni sokağın köşesinde,
Ellerim cebimde bekleyemiyorum?
Gelip gelmemen önemli değildi,
Ancak
Sen,
Bende ne bekleyebilecek bir sokak köşesi,
Ne de heves bıraktın.
"Bir hoşça kala sığdırdı beni, yere göğe sığdıramadığım..."
-Necip Fazıl Kısakürek-
Delirdiğimi düşündüm çoğu kez. Çoğu gece... "Neden?" dedim. Kocaman bir soru karşılığında sadece küçücük bir cevap aradım. İnsan, neden bu kadar özlerdi ki canını yakanı.