Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.37.7
Fatih D.
Fatih D.
@merlimael
Samsun
1997
87 okur puanı
Şubat 2021 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
304 syf.
9/10 puan verdi
Uzak yarın, yakın gelecek. Bilimkurgu klasikleri arasında artık iyi olanları okuduğumu sanıyordum. Bu yüzden seriyi tamamlamak için mi okuyorum sanki, bıraksam mı gibisinden düşünmeye başlamıştım. Özellikle Kadınlar Ülkesi'ni okurken (zorla bitirmiştim). Ama bu kitabı okuduktan sonra kesin kararımı verdim ve devam edeceğim. Çünkü az okunsa,
528 syf.
8/10 puan verdi
Sissoylu ikinci çağın son kitabı. Açıkçası Sanderson'a çok kırgınım. İlk çağ ile ikinci çağ arasındaki yazım kalitesi çok farklı. İlk çağ epik bir fantezi gibiyken ikincisi ben de sadece gençlik romanı izlenimi verdi. Ben bu serinin de Fırtınaışığı ayarında olmasını isterdim, Steelheart değil. Çünkü birçok insan Sissoylu ile başladı Sanderson'a. Neden böyle karar almış bilmiyorum. Ayrıca bu kitapta en sevdiğim kısımlar Cosmere ile alakasız olan kısımlardı. Çok fazla evren genişlemesi var. Ve beni artık Cosmere sıkmaya başladı. Fabrikasyon gibi çıkan çok fazla sayıda roman, çok fazla gönderme, ilişki, bağlantı. Ve ben çoğunu okumuş bir insanım. Sadece Sissoylu okuyan birisi bu son kitap hakkında ne düşünürdü bilemiyorum. Neredeyse çıkan her yeni kitapta 'aa başka gezegenler mi var' görmekten bunaldım. Seriler kendi içinde ilerlese, Cosmere içinse ortak bir seri çıksa Avengers gibi çok daha fazla zevk alırdım. Neyse seri gidişatları hakkında içime döktüğüme göre sıra kitaba gelsin. Ben çok sevdim. (Üstte farklı izlenim bıraksam da) Açıkçası kitabın başında Wayne povu okuyunca tahmin ettim öleceğini o yüzden şaşırtma faktörü olmadı. Yine de güzel bir hikayesi olduğu için çok sevdim. Hepimizin böyle bir arkadaşa ihtiyacı var.
88 syf.
·
Puan vermedi
Kitabı beğendim. Tek oturuşta bitirmelik kısa bir hikayeydi. Yaratılan gelecek ilginçti. Her birimizin aklına bir cinsin soyunun tükenmesi sonucunda ne olacağı sorusu zaman zaman gelmiştir diye düşünüyorum. Bu yüzden ilgimi daha da çekti. Tabii ki aklıma takılan bazı sorular da yok değil. Örneğin sadece kadınlardan oluşan bu dünyanın saf iyi
Okur Takip Önerileri
432 syf.
10/10 puan verdi
Tavsiye üzerine okuduğum bir kitap. Okumama vesile olan 
Felsefik biri 'ne tişikkirlerimi sunuyorum.
Sadece bir roman değil, içine bolca felsefe ve psikoloji yüklenmiş bir roman. Kendinizi ve dışınızdakileri sorgulamanıza yol açacak tarzda kitaplardan. Ve ben de pek bu tarzda okuduğumu söyleyemeyeceğim. :) O yüzden okuma deneyimim
712 syf.
8/10 puan verdi
İvit sonunda okudum. Aslında serinin kitaplarının çevrilmesini bekleyip toplu okumayı düşünüyordum ama 2. kitabının da çevrilmesiyle dayanamadım ve aldım. Başlamadan önce methini çok duyduğum bir kitaptı. Kimilerine göre zaman çarkından çok daha iyi olduğu düşünülüyordu. Ben de başlamadan önce büyük bir beklentiyle başladığımı söyleyeceğim. Çünkü fantastik roman külliyatında en önde gelen bir serilerden biri olarak bahsediliyor. Ama şunu da ifade etmeliyim ki bir kitabın önsözünü iyi ki okumuşum dediğim tek kitaptı. Kitap bitince de okuyabilirdim ama o zaman önceden ''uyarılmamış'' olduğumdan kitap hakkında düşüncelerim değişmiş olabilirdi. Yazar iyi ki kitabına bir önsöz ekleyerek bazı şeyleri açıklığa kavuşturmuş. Kitabın ilk kısımlarında aklım bir karış havadaydı. Her 3 cümlede bir geçen anlamını bilmediğim özel kişi, mekan isimleri kafamı bulandırmıştı. Takip etmekte zorlanıyordum. Sonra birazcık sözlük, birazcık notlar, birazcık da googledan sonra kafamda yerleşmeye başladı. Hikaye rayına oturdu. Yine de savaşlarda gerçekten ama gerçekten çok fazla tarafın olması iyi bir şey miydi kötü bir şey miydi bu kitap karar veremiyorum. Çok fazla insan çok fazla kumpas kuruyor ve kim kiminle, kimin eli kimin cebinde hiç belli olmuyordu. Yine de zevk alarak okumaya devam ettim ve ödülünü aldım. Karmaşık bir fantastik dünya da olsa bana iyi vakit geçirmesi yeterli geldi. Eksi yönleri tabii ki var. Ama 10 kitaplık bir seri ve daha şimdiden seriye devam edeceğime kesin gözüyle bakıyorum. Kısacası sevdim. Ama herkese tavsiye etmem.
712 syf.
7/10 puan verdi
Robert A. Heinlein'den okuduğum ikinci kitap. İlki Uzay Gemisi Askerleri idi. İlkini net olarak sevmedim diyebilirim. Bu kitabı ise daha çok sevdim diyebilirim. Ama ilkine göre. Yine de favori kitabım sayılmaz. Bana uzun bir kitap olarak geldi. Kendime soruyorum kısaltılmış edisyonunu nasıl bulurdum acaba diye. Ama bu haliyle beni ilk kısmında içine çeken, ortalarında uzaklaştıran ve sonunda sadece merak unsuru için okuduğum bir kitap oldu. İçindeki sokrates-vari konuşmalar güzeldi. İnsana gerçekten yeni bakış açıları kazandıran diyaloglara şahit oldum. Jubal karakteri fazla insanüstü yaratılmış gibi olsa da cidden benim için de fikirlerine değer verilen aydın bir insan gibi oldu. Ama kitabın geneline bakılınca zayıf kalan beni kendine sevdiremeyen bir kitap oldu. Puanımı bu yüzden 7'de tuttum. Bir de yazarın cinselliğin bu kadar abartılmasından hoşlanmadım. Bir takıntı halini aldı sanki yazarda bu. Ve groklama kelimesini de sevmedim. Ben çocukken anlamsız kelimeler üretip bunları gerçek hayatta kullanırdım ve daha sonra saçma davrandığımı fark ettim. Buna benzettim. Sen Tanrısın böyle bir kelime yok diyip ingilizceye çevirip groklama kelimesini marsçadan çevirememeleri zorlamaydı. Sonuç olarak yer yer çok beğendim, genelinde sevmediğim bir kitaptı. Tekrar okumasını yapmam. Klasiklerdeki favorilerime sokmam.
548 syf.
7/10 puan verdi
Brandon Sanderson'ın Skyward serisinin 2. kitabı. İlk kitabını okuyup beğenmemiştim. Bu kitabı okumaya da şüpheliydim ama yazarın 20 küsur kitabını okuyup bunu kaçırırsam olmaz artık, yattı balık yan gider deyip buna da başladım. İlk kitapla karşılaştırınca bu kitap baya iyi bence. İlk kitaba göre daha kısa, daha aksiyonlu. Fantastik bir yazarın bilimkurgu romanı olarak tabii diğer serilerinden aşağı kalmış bir seri. Steelheart'la karşılaştırılabilir ama Steelheart'tan da geri kaldığını düşünüyorum. Yine de sonuçta bir Sanderson kitabı. Akıcı, hızlı, eğlenceli. İçindeki bilimkurgu ögelerinin biraz daha fazla olmasını isterdim. İçeriğine gelince kitabın neredeyse tamamının uzayda ve sadece Spensa ile geçmesini sevmedim. Detritus'ta biraz daha vakit geçirdikten sonra ayrılmalıydı. Mesela Rodge bu kitapta neredeyse yok gibiydi. Ve ilk kitapta akla takılan merak konusu olan tonlarca şeyi çatır çatır açıklamaları da biraz garip oldu. (Açıklasa ayrı açıklamasa ayrı dert :D) Sümüklüböcekli ışınlanma olayını gözümüze çok soktuğu için pek sürpriz etkisi olmadı. Neyse. Güzel, eğlendim, zevk aldığım abartılmayacak çerezlik bir roman. Çerez desem 550 yaklaşık. Kitabı da okuyan 1000kitap'taki 3. kişiymişim. Çıkar çıkmaz okumuşum o kadar okumayacağım dedikten sonra. :D
133 syf.
7/10 puan verdi
Herkes gibi benim de içeriğini az çok bilmemle beraber gerçek bir okuma yapmadığım ama popüler kültürde ismi çok fazla geçen bir oyun olduğu için okumak istediğim bir kitaptı. Bunun gibi ismini ve içeriğini bildiğim, duyduğum ama asla okumadığım bir sürü kitap var listemde ve yavaş yavaş onları azaltmaya çalışıyorum. Kitaba gelirsek diyalog şeklinde ilerliyor olması yüzünden hızlı okudum. Zaten 133 sayfa, 2 saatlik okuma gayet yeterliydi. Shakespeare böyle aman şöyle demeyeceğim, diyemem. Eleştiri yapacak edebiyat bilgisini kendimde görmüyorum. Sadece diyeceğim şöyle, Shakespeare'den okuduğum ilk kitaptı ve çok bilinen aileleri kavgalı yasak aşkı anlattığı için konusu pek ilgimi çekmedi. Ki kitabı asıl önemli yapan basit konusu değil diliydi. Ama açıkçası onu da anlamadım, anlamaya kapasitem yetmedi :D Şiir gibi yazılan bir kitap ve şiirlerden hiç hazzetmem. Orijinal dilinde değil de çevirisini okuyunca da şiirler bana pek yavan geliyor. Neyse. Romeo ve Juliet'i öğrenmiş oldum. Sonunda öldüklerini bilmiyordum mesela. İlgimi çekmedi ama pişman değilim.
656 syf.
8/10 puan verdi
Fırtınaışığı arşivinin 4. kitabı savaş ritmi bitirdim. Kitapla alakalı onlarca düşüncem var ve birçoğu şu an aklıma bile gelmeyebilir. Genel olarak beğendim ama tüm seride ilk kez beğenmedim diyebileceğim olaylar içeren ilk kitaptı. En baştan başlarsak bu kitap fırtınaışığından çok yokışığına odaklanmış gibiydi, serinin isminin biraz yancı tarafı
868 syf.
8/10 puan verdi
Otostopçu serüveninin 5 kitabının da toplandığı tek bir ciltti. Benim için okumak bayağı vakit aldı, 22 günde okumuşum. Normalde 860 sayfanın ve bu tarzda bir kitabın okunması benim normalimle 14 günü geçmemesi gerekirdi diye düşünüyorum ama tek bir cildin 5 kitap olması ve art arda okumaya çalışmam biraz yordu beni. Şu anki düşüncemle 5 kitabı ayrı ayrı alır ya da tek bir kitap gibi yerine aralara zaman koyarak farklı kitaplar gibi okurdum. Nitekim farklı kitaplar. :D Otostopçuya gelirsek, ben absürt komedileri çok fazla seven bir insan değilim. Ama bu kitabın yazarı için Neil Gaiman'ın ''dahi'' demesi çok doğru. Gerçekten yazılan komedi unsurları çok zekice düşünülmüş. Ki serinin tamamı aptalca düşüncelere dayalı olması da çok çok ilginç. Hikaye aralarında yazılan o birkaç sayfalık absürt açıklamalar sadece espri unsuru olmakla kalmıyor benim için, çok ilginç fikirlere zekice kurulmuş cümlelere sahiplik ediyor. Kitap kitap düşünürsem benim için en iyi kitabı ilk kitabı oluyordu, gayet heyecanlı, aptalca ve güzel ilerdi. Ama son iki kitap benim için biraz düşüşte olan kitaplardı. Yeni fikirler atıldı ortaya ve yarım sayfada son buldu hepsi. Sona üzüldüm ama bilerek yapılmış bir karardı tabii. Neyse. Son olarak aptalca görünmek için çok zekice tasarlanmış kitaplardı.
240 syf.
7/10 puan verdi
Strugatskilerden okuduğum 3. kitap oldu şu an ve diğer ikisinde ne düşündüysem bu romanda da aynı şeyi düşündüm. Güzel ve çok ilginç bir konu, faydalı bakış açıları ama tatmin etmeyen hikaye. Gelişmiş ırkların henüz gelişme çağına yetişememiş ırklara karşı davranış biçimlerinin eksilerini, artılarını görmemize ve olası karşılaşmaların benim hiç aklıma gelmeyen yönlerini, zorluklarını göstermesi açısından baya sevdim ve hoşuma gitti ama yine, yeniden hikayenin bu kısımlarını çıkarırsak olan olaylar, içerdiği kişiler ve sondan sonra neden bu kadar eksik anlatılmış, neden bu karakterin yaşamasına sevinmedim, ölmesine üzülmedim, tatmin edilmedim diye düşünüyorum. Ve 3. kitaptan sonra strugatskilerin en iyi sovyet bilimkurgu yazarları olduğunu diğer yazarlara bağlamaktayım artık. Tabii yazarlıktan çok fikirleriyle gerçekten öncü insanlar.
308 syf.
5/10 puan verdi
Bu kitabı okuyanları bence askerden muaf tutsunlar. Askere gidip de bu kitapta olmayan ya da öğretilmeyen bir şey olmaz gibi. Ya da askerdekilere de bu kitabı başucu kitabı yapsınlar. Şaka bir yana yazarın askerliğe bu kadar takık olmasını çözemedim. Bilimkurgu öğeleri çok az olan sadece askeri diyaloglarla geçen, aralara insan öldürmenin haklı yönleri gibi felsefi çıkarımlar koyulmuş bir kitap benim gözümde. Okurken ne ilgimi çekebildi, ne de etkili olması gereken bu felsefi konuşmalara katılabildim. Sanırım yazarla farklı çağların insanlarıyız. Hiç savaş görmemiş birisiyle hiç barış görmemiş birisinin değerleri farklı oluyor gibi. Kitapta bir de Kuran'dan alıntı var.
239 syf.
6/10 puan verdi
Ne yazık ki sevmedim. Çok fazla bilenen yazar ve kitapları çok fazla övüldüğü için bende bir önyargı oluşturuyor. Kitaba başlamadan önce kafamda bir fikir oluşuyor ve okuduğumda farklı bir şey bulursam hele de beni tatmin edemezse sevemiyorum, okurken de çekilmez oluyor. Bu romanda yaşadığım buydu. Çok fazla depresif ve amaçsız yazılmış gibi algıladım. Ki nedense sitede 150 bin okunmuş. Üzerine üniversite tezleri hazırlanmış. İlginç geldi. Fantastik bilimkurgu okuyucusu için sanırım erken bir zamanda okudum. Zevkler ve renklerden muhtemelen. Kitapta öveceğim tek şey minikitap şeklindeki basımı aldığım için okuması çok rahat oldu. Minikitaplardan okumaya devam edeceğim.
640 syf.
9/10 puan verdi
Bu kitaba başlamadan önce sürekli duyduğum ama okurken farkında olmadığım kozmer göndermeleri hakkında bilgi sahibi olmak istiyordum. Brandon Sanderson cidden kitap makinesi gibi kitap çıkarırken çoğunun aslında aynı evrende geçtiği haricinde pek bir şey bilmiyordum. Sürekli olarak soru işaretlerini yeni soru işaretleriyle cevaplayan romanları
264 syf.
8/10 puan verdi
İlk Hugo ödüllü romanmış. Yazarın bir sonraki romanı Kaplan! Kaplan!'ı beğendiğim için fazla zaman geçmeden okuyayım dedim bunu da. Beğendim. Ama KK kadar değil. Bu kitap için de onun için dediğime yakın şeyler diyeceğim. Daha iyi olabilirdi, olmalıydı. Yine de tarihe imzasını atmış bir roman. Okurken sıkılmadım, aksine bitirmek için hızlandım. Sonunu tasvip etmedim. Çünkü genel olarak ana karakterin mağlup edilip süründürüldüğü romanlar biraz uzaklaştırıyor beni. Burada da benzer olaylar oldu. Hatta ana karakterin yanlış seçildiğini düşündüm. Ki rakibi olan polisin daha fazla diyalogu vardı. Son anda esperlerin yaptığı o değişim ile Reich'in başına gelenler benim için çok korkutucuydu. Günümüz için akıl hastanelerinin buna benzer olaylar yaşamış insanlarla dolu olabileceği fikri beni geren bir düşünce. Hiç kimsenin seni anlamadığı, herkesin sana deli muamelesi yaptığı bir dünyaya maruz kalmak Reich için bence fazla bir ceza oldu. Yıkım'a Giden değil, Yıkım'a Maruz Kalan Adam için üzüldüm.
298 syf.
9/10 puan verdi
Kitabı okudum ve bayağı beğendim. Bilim kurgu klasiklerinde okuduğum kitaplar arasındaki en zevkli ve ilginç olanlardan biriydi diyebilirim. En güzeli demeye cesaretim yok ama ilk 5'e sokabilirim. Kitaba başlarken aklımdaki en büyük soru işareti kitabın orijinal isminin 'The Stars My Destination (Yıldızlar İstikametim)' olmasına rağmen kitabın
328 syf.
8/10 puan verdi
Bir cümlesine bin anlam verip sayfalarca anlatılan bir eser olduğu için ben buraya ne yazsam komik olacak gibi hissediyorum. Yine de eser aklıma geldiğinde canlanan fikirlerimi buraya not etmek istiyorum. Benim gözümde bu kitap 4 parçadan oluşuyordu. Birinci kısma, 'distopya 101' kısmı diyorum ki en sevdiğim kısım oluyor. Verilen dünyanın
832 syf.
10/10 puan verdi
Kitaptan çok seriden bahsedeceğim sanırım. Bu seriyi ilk kez 16 yaşında okudum. O zamanlar bitirmem 6 ayımı almıştı. Şu an 24 yaşındayım ve dizisinin de çıkmasıyla diziden daha çok zevk almak için ilk kitabını tekrardan okudum. 8 yıl geçmiş üzerinden ve bu 8 yılda ''en sevdiğin roman serisi'' sorusuna cevabım hep Zaman Çarkı olmuştur. Herkese bu
336 syf.
10/10 puan verdi
Uzun zamandır bu kadar zevk aldığım bir kitap olmamıştı. Ben beğendim. Olmuş bu kitap. Aslında bu maceraların çıktığı ilk zamanlarda internette amatör çevirisinin yapıldığını görmüştüm. Oradan ilk hikayesini okumuştum yıllar evvel ama devamı olduğunu, toplamda 3 hikaye olduklarını bilmiyordum. Türkçeye çevrildiğini görünce alayım dedim hemen. Ve
160 syf.
5/10 puan verdi
Sevmedim. Roman şeklinde yazılmalıydı bence, çizgiroman olarak hiç iyi sonuç vermemiş. Çok basit bir olay örgüsü ve olağan diyaloglar. Roman olarak sunulsaydı merak unsuru için takip edilebilirdi ama görsellik bunu da baltaladı ve ilk defa çizgiroman okurken sıkıldım. Çizimler ve renklendirmeler de hoşuma gitmedi. Hele bazı çiftsayfalı önemli olaylar var ki çizim olarak çiftsayfaya yapılmasından başka görsel etkililiği yok. Roman olarak belki diğer sanderson gençlik serileri gibi olabilirdi ama bu şekilde bana göre Sanderson'dan okuduğum en kötü eser. Arkadaşıma tavsiye eder miyim, hayır.
168 syf.
6/10 puan verdi
Ne yazık ki sevmedim, sevemedim. Huxley'den okuduğum Cesur Yeni Dünya'dan sonraki kitap oluyor ve nükleer savaş sonrası şeytan tapma konu olarak çok ilgimi çekmişti ama yazılışı senaryo metni şeklinde olması, ağır bir dili ve içerdiği çokça göndermeler ne yazık ki beni bunalttı. Anlamak için zorlandığım tekrar yaptığım çokça paragraflar oldu. Çoğu yerde göndermeler, içerdiği yapımları bilmediğim için havada kaldı. Senaryo metni olmasına, kamera açısı bile yazmasına rağmen hayalimde canlandırmakta zorlandım. Kısacası benim gibi sadece hayal kurmak isteyen zevk alan basit bir okuyucu için yeterli tecrübe sonrası ileride okumanın daha iyi olacağı bir esermiş. ''Ah bilimkurgu mu, yenir mi'' deyip heveslenip hemen almamak lazımmış. Verdiğim puan haksızlık gibi oldu ama 2. okuyuşumda değiştiririm eminim. Şimdilik bu kadar.
272 syf.
7/10 puan verdi
Çok meşhur olan ama gereğinden fazla meşhur olan bir kitap olarak düşünüyorum bitirdikten sonra. Yine de insanların yıllar evvel bile benzer hayallere, benzer duygulara sahip olduğunu görmek beni etkiliyor. Kitabın başından beri yaratığı tuttum çünkü sadece çirkin olmak insanların ona davranışları için bahane olmamalıydı. Birçok da eksiklikler gözüme çarpıyor. Ki bunlar da çok saçma geliyor. Kadavra görmüş, çürümüş cesetleri kesip biçmiş birisi en fazla ne kadar çirkin bir şey yaratabilir ve ondan korkabilir? Ya da ilk görüşten sonra bu etkinin ortadan kalkması lazım değil mi? Ifrit olmak bu kadar kolay mı? Niye herkes frankesteinla aynı fikirde oluyor kitapta? Ayrıca kitabın sonunda Ernest'e ne olduğu da hiç anlatılmıyor. Aklıma yatmıyor, Martha sahnesi geliyordu okurken sürekli. İyi yönleri de var tabi ama herkes bahsediyor zaten ve kitabı bitirdikten sonraki düşüncelerim böyleydi. Bir klasik. Güzel, detaylı anlatımı ve dolu betimlemeleri var. Ben de korku uyandırmadı. Hem de frankestein çocukken izlemiş ve ödü patlamış birisi olarak.
Frankenstein Ya Da Modern PrometheusMary Shelley · Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları · 202014bin okunma
640 syf.
7/10 puan verdi
Açıkçası beğenmedim. Sanderson'ın kitaplarını çıktığı gibi okurum. Bilimkurgu yazması çok sorun olmadı (hiç olmadı demiyorum bak, çok olmadı) ama artık alıştığımdan dolayı mıdır bilmiyorum ama çok sistematik gelmeye başladı son kitapları. Birkaç sayfa sonrasını tahmin etmeyi geçtim şaşırtma-sonrasını merak etme unsuru hiç kalmıyor. Hissediyorsun-tahmin ediyorsun artık neler olacağını ve hikayeni gittiği yönü. Okurken sanki bir başka sanderson kitabı okuyorum-ki öyle ama demek istediğim- tek fark kişilerin ismi ve olaylar gibi geliyor ve üzülüyorum. Çünkü favori yazarım oluyor, denkdaşları gibi bizi mahrum bırakmıyor sürekli kitap çıkartıyor ama bunu okuyunca keşke biraz yavaşlasa mı acaba diye düşünüyorum. Sonuç olarak yazdığı diğer gençlik serisi olan steelheart'ın baya gerisinde kalan başka bir sanderson eseri. Devamını okumakta şüpheciyim. Belki.
144 syf.
7/10 puan verdi
Dizisini izledim, izledikten sonra her ne kadar beğendim diyemesem de sonuçta dizi olduğu için bir de çizgiromanına bakayım diyerekten aldım. Yazarının Mark Millar oluşu ve konunun sahip olduğu potansiyeli de düşündüğüm için diziden daha iyi olacağını tahmin ediyordum. Anlaşıldı ki yanılmışım. Eh işte'lik bir çizgiroman. Devamını okuyacağımdan emin değilim. Belki gidişatı daha güzeldir. Ama 5 sayı için meh diyorum.
Bir de şerefsiz walterın yandan eğrili kaytan bıyıklarını traş etme dürtüsü yaşayan tek insan ben miyim diye düşünüyorum duruyorum.
232 syf.
7/10 puan verdi
H. G. Wells'ten okuduğum ilk romandı. Açıkçası (linç olmayacaksam) beklentilerimi karşılamadı ve sevmedim diyebilirim. Konu olarak gayet ilginçken ve bu kadar yetenekli bir yazarın elinden çıktığı için mükemmel olması gerekirken bu konuyu boşa harcamış gibi hissettim. Görünmezliğe değil de toplumdan farklı olmanın getireceği zorluklara odaklanmıştı sanki. Bilimsel açıklamalarından tatmin oldum ama bunu kitabın yarısından sonrasında yapmamalıydı. O bölüme kadar merak unsuru varken açıklandıktan sonra birden kayboldu ve bitsin diyerek okumaya devam ettim. Yeni bitirdim. Zevk aldım mı, evet. Keşke okumasaydım diyor muyum, yani bilemeyeceğim. Bir daha okur muyum, asla.
Sen bu eserin derinliğini, felsefesini anlamamışsın sözünü duyar gibiyim. Olabilir :D
208 syf.
8/10 puan verdi
Tek kelimeyle hahahaha. Gece uyanıp elime aldım. Tek oturuşta okudum ve henüz bitirdim. Taze heyecanla yazıyorum, sonu çok hoşuma hatta komiğime gitti. Ulysse'nin gezegenine döndüğünde de maymunlarla karşılaşacağını açıkçası anlamıştım. Çok belli etmişti. Komik olan o değildi. Hatta ''karşımda bir goril vardı'' diyerek bitirmesi beni, neydi bu komik mi şimdi moduna sokmuştu. Ta ki sayfayı çevirip ''o güzel uzayda seyahat eden çift''in de kıllı yanakları olan maymunlar olması işte bu çok komikti. Dünyadaki hiç kimse bir bilimkurgu kitabının başlarkenki ilk birkaç sayfasında (fiziksel özellikleri bahsedilmiyor diye) uzayda seyahat eden çifti maymun olduğunun bilince olarak başlayamaz. Hepimiz insanız, ve aslında ana karakter diye insan olarak farz ettik. İşte bu çifte şaşırtma, hoşuma giden buydu.
Bunun haricinde bazı bilimkurgu ögeleri gözüme çarptı ve huzursuz etti. Örneğin insanın atalarının anılarının uyandırılması sahnesi. Ne yazıkki bu dna'nın işleyişine aykırı. Zihinsel zekanın aslında çoğunun geliştirilebilecek ya da kaybedilebilecek bir şey olmaması, daha çok genetiğin önemli olduğu da ayrı bir konu. Merak ediyorum bir nörolog ya da biliminsanının yorumları neler olur okumak isterdim. Bu her bilimkurgu romanı için geçerli. Geleceği ne ölçüde tutturabilmesi ilgimi çekiyor.
Maymun-insan ilişkimiz, hayvan deneylerimiz, empatimiz, yazarın amacı vs bunlar çokça yazılmış anlatılmış zaten. Bahsetmek içimden de gelmiyor. Hoşuma giden kısımları yazdım sadece.
208 syf.
8/10 puan verdi
Spoiler ve kitap hakkındaki düşüncelerimi içerir.
Öncelikle insanların kitaba 'Ben Efsaneyim' adlı filmin esin kaynağı olduğu için ya da bir salgın, bir vampir, bir zombi kitabı olduğunu düşündükleri için başlayıp, sonrasındaki hayal kırıklıklarını kitabı kötüleyerek göstermesi beni üzüyor. Kitap bir şaheser sayılmayabilir. Ama anlatmaya
176 syf.
10/10 puan verdi
Açıkçası bir kitaptan alabileceğim tüm hazzı aldım. Uzun zamandır türk edebiyatından okumamış biri olarak yerli eserlere bu kadar uzak kaldığım için ayrı pişmanım. Yeni bitirmiş bulunmaktayım. O yüzden hala kitabın şoku içerisindeyim. Neden bu kadar etkilendim ben de bilmiyorum. Belki Raif'le empatiyi aşan bir özdeşlik, kendimle benzer özelliklerini görmemdi. Belki de yazarın anlatış yeteneğinin güçlülüğüydü hiç bilmiyorum ama çok etkilendim. Raif gibi bir hayatım olsun ister miydim bilemiyorum. 5 ay için insan olmak onun için muazzamdı ama karşılığı Raife bir ömüre bedel oldu. Umarım herkes hayata Raif'in Modanna'ya baktığı gibi bakar. Umarım herkes kendi Madonna'sını kendi Raif'ini bulur ve yaşamanın ne demek olduğunu anlar. Ve umarım anladığı için pişman olmaz. Kötü biten sonlardan nefret ediyorum.
