“Gitmek mi yitmektir, kalmak mı?” artık bilmiyorum…
Yerini yadırgayan eşyalar gibiydim ya ben hep!
Ve inançlı, gitmenin bir şeyi değiştirmediğine.
Bilemem, belki bu yüzden
Ben sana yanlış bir yerden edilmiş,
Bir büyük yemin gibiydim…
Beni hep aynı yerimden yaralayan o eve
Yine de döneyim, döneyim istedim.
Ah benim sesimle;
Söylesem de, inanmazlar
Benzemiyor çünkü bir dile.
Döndüğüm, döndüğüm ama döndüğüm
Döndüğüm bu sema sensin, döndüğüm.
Sen benim kara ömrüme vuran
Suyumu harelendiren sevincimdin…
Onu sevebileceğinin en yücesiyle sevdin.
Titreme daha fazla kalbim!
Bağışla kendini artık onu da…
Bırak gitsin, bırak gitsin.
O senin en ezel gününden kaderin.
Sen onu nasılsa bin kere daha…
Seveceksin.
"Kitap okuyordu üstadım, bu yüzden beni üzmez sandım ."dedim hüzünle.
" Yanılmıyorsun , kitap okuyan üzmez lakin okuduğundan anlamak istemeyen üzer.Okumak azizim insanı incitmeyen tek şeydir."dedi.
-"Sevgili Arif, bunu yaptığım için lütfen beni bağışla. Böyle bitsin istemezdim ama gitmek zorundayım. Neler hissettiğimi bilsen bana hak verirdin biliyorum. Bir süre buralarda olmayacağım. Lütfen beni arama. Giderken anahtarı kapıcıya bırakabilirsin.
Sevgiler Müzeyyen."
...
"Neden gitti?
Onu hiç ihmal etmedim.
Hep gözlerinin içine baktım.
İstese onunla evlenebilirdim bile.
Müzeyyen gitti.
Neden gitti?"
Okur Takip Önerileri
"Senin gönlün daima meshur ve musahhardır;
Mâzursun...
Sen gamın ne olduğunu hiç bilmedin;
Mâzursun...
Ben sensiz bin gece kan yuttum,
Sen bir gece sensiz kalmadın;
Mâzursun..!"
235
Karanlık bir sokakta görmüştüm
Ay'ı andıran kusursuz ışığı
Işığın tesirinden sarhoş olup gülmüştüm
Sokak-hayatım , sen-ay ışığı