merve kanbir
@mervekanbir
1 Ocak 2012
23 okur puanı
Ocak 2021 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
Ah ah kim ne derse desin, bir kadın kötü davranmaya başladı mj, evine rahatlık geliyordu
El değmemişliği bozulacak, acısını bilmediği bir yara alacakmışçasına ürküyordu.
İnsanların daha büyük ve değerliyi, başkayı ve önemliyi hepi topu bir kaç saniye bakarak geçtiklerini ve daha geçerken unuttuklarını, sonra en sıradan ve kaba şeye tüm benlikleriyle eğilebildiklerini o zaman gördüm.
Okur Takip Önerileri
"Kalemtraşın içinde kalan kırık ucu görünce ve çıksın diye masaya vurup vurup da çıkmayınca gözlerine perde, kulaklarına ağırlık çöküyor mu?"
"На."
"Silginin beyaz yerleri kirlenip de grileşince başka bir silgiyle onu silip yine de eski haline getiremeyince bıçakla soyuyor musun?" "Yoo."
"Hayat Bilgisi kitabinda sonbahar hazırlıkları yapan anne, turşu kurma, nar, ceviz, kışa hazırlık, bazı resimlerdeki kır yolları falan içini eziyor, melal veriyor mu?"
"Bazı şiirlerin, derste okuduğun bazı şiirlerin ana duygusunu bulunca seni asıl duygulandıranı, hem de bir daha bulamamacasına kaybediyor musun?"
Huzurlu ol. Sakın kendini hırpalama. Suç işlemedin, günahkar değilsin. Yaşaman gerekeni yaşadın, şimdi daha güzelsin, daha anlamlısın, daha güçlüsün.
Ufuk genişledikçe geçmiş puslanır
Alt tarafı fotoğraf, insanın yaşanan anları dondurup sonsuzluğa taşıma ihtiyacının malzemelerinden biri. İnsan denilen varlık anı yaşamakla yetinmiyor, yaşadığını belgelemek, geriye kendinden bir şeyler bırakmak istiyor.
Aşk da bi oyun Adalet. İki kişilik basit bir oyun. Seninle tanıtışımızdan beri aslında hep onu oynadık biz. İki kişi görür birbirini. Eğilip bakar, anlamak ister. Günler geçer, gülümseyişler, anlatılan ve susulan hikayeler..sonra..sonra ilk aşık olan kaybeder..
Sakın korkma Adalet. Bu oyunun kaybedeni benim..
“Siz insanlar yabancılara ne çabuk inanıyorsunuz ya..Sonra da aslında hiç gelmemiş olan birinin gidişine üzülere geçiyor hayatınız. Enayilik resmen, başka şey değil..”
Geçmişe özlem duymak; vaktiyle var olmuş bir ‘yokun’ nazikçe kendini anımsatmasıdır. Özlenmeye hak kazanacak denli mutlu etmiş bir lütuftan geriye kalana, sızı bile olsa, teselli diye bakarım.
Benim gibi işe gitmek için erkenden uyananlar ve ev halkını uyandırmamak için parmak uçlarına basarak kendi evlerinde birer hırsız gibi dolananlar, halâ uyuyan çocuklarına odanın kapısından şöyle bir göz atanlar, mutfakta hızla bir şeyler atıştıranlar, vapuru, metroyu, servisi, otobüsü, minibüsü kaçırmamak için sık sık kolundaki saate bakanlar, biz hepimiz, kadınlar ve adamlar, gençler ve yaşlılar, tembeller ve çalışkanlar, hevesliler ve bitkinler, hızlı ve yavaşlar, şuurlular ve şuursuzlar,başarılılar ve başarısızlar, inançlılar ve inançsızlar,akıllılar ve aptallar, kurnazlar ve saflar, aldatanlar ve aldananlar…Biz hepimiz hep ve hâlâ o evlerden çıkıp işe gitmek için her sabah aynı saatte aynı şeyleri yapanlar,devamlı ve de hep birlikte aynı inançla/şuurla/korkuyla yaşamaya hazırlanıyoruz.
Hepimiz sistem dışına çıkarsak hayatta kalamayız sanıyoruz.
Sistemin içiyle dışı arasındaki fark hakkında zerrece fikrimiz yok. Ama heyula gibi korkularımız var.
Biz,hepimiz,iyi kötü bir tanrıya inanıyoruz.
O tanrının bizim değil,başkalarının tanrısı olabileceği fikrini her yıkımda, her felakette, her yüzleşmede hızlıca zihnimizden kovuyoruz.
Fazla aforizmalarla dolu bi kitap. Yerine göre laf ustalıkları güzeldir, okuyanı düşündürür ama burda sanki laf uzasın basit bir öykü kitaba dönsün hissi var. Bir de karşı cins ağzıyla yazmak herkesin harcı değil; bir erkeğin düşünden geçen bu ince düşüncelerin ancak bir kadından çıktığı çok belli. Herkesin elinde gördüğüm için uzak tutuyordum kendimi ama merakıma yenildim, yenilmesem de olurmuş, içimi baydı.
Ona aşık olacağımı henüz bilmiyorum.Kendimizi terk ede ede şehri dolaşacağımızı ve bir süre sonra her uykuya ölüme yatar gibi yatacağımızı ve her sabah yeniden doğmuş gibi birlikte kalkacağımızı da bilmiyorum
Şimdi devrik ve devirsizdik
Hayatta kalmanin ötesinde hakikaten yaşamayı denedim. Ama gözleriniz ne kadar iri olursa olsun, yine de yolunuzu ararken kör gibisiniz hep hayatta