İyi değilim Mahbube.
İlk kez bulutlar yük üzerimde
ve ilk kez yolculuk uzun.
Kimse farkında değil
huzursuz olduğumuzun...
İyi değilim Mahbube.
İlk kez yıldızlar dargın bana
ve ilk kez sükûnet uzun.
Kimse farkında değil
mutsuz olduğumuzun.
Sana büyük caddelerin birinde rastlasam
Elimi uzatsam, tutsam götürsem
Gözlerine baksam, gözlerine
Konuşmasak, ah anlasan
Okur Takip Önerileri
Merve Dinçarslan tekrar paylaştı.
" Rabb'inin rahmetinden, sapkınlardan başka kim ümidini keser? "
Hicr / 56
Herkese okutabilecek bir ömür mü senin ki?
Kitabı sağından verilen kimse: "Alın, kitabımı okuyun." der.
"Doğrusu ben, hesabımla karşılaşacağımı biliyordum."
Hâkka/19-20
Çok sık aklıma gelirdi bu ayetler fakat WhatsApp olayınız bir daha düşündürdü..
düşün ki büyük küçük demeden her şeyin yazılı olduğu bir kitap.
Herkese okutabilecek bir ömür mü senin ki?
Sevinç içinde"Alın kitabımı okuyun"diyebilecek,bir ömür yaşamanızı dilerim..
Rabbim! "Yeniden dirilme gününde beni utandırma." şuara/87
..Rabbimiz duamı kabul buyur. 14/40
Emrolunduğun şeyi açıkça söyle ve müşriklere aldırma.
Hicr/94
öz'e dönüş
Kalbim kadar dağınık duran masamı toparladım.
Bir yerden başlamanın hakkıdır bu.
Boş bir sayfa açıp, bir müziğe ayak uydururmuş gibi basıyorum tuşlara.
Bu aşktan Nur topu gibi bir tını doğuruyorum.
Nihayet sancılı günlerin sonunda biz de,
bu dünyaya bir parçamızı bırakıyoruz.
Onlara aşkın ne olduğunu öğreteceğiz,
sabrın her halini tattıracağız Sevgilim.
“Umut yok” deme. Kaldır başını göğe bak.
Sana söz çarçabuk geçecek bu hayat.
Evimizde uyanacağız.
Bizi bekleyen çocuklarımızla;
Hasret kaldığımız kokular gibi,
dinlemekten korktuğumuz şarkılar gibi,
söylemeye kimsenin cesaret edemediği sözcükler gibi...
uyanacağız;
Ellerim saçlarında şiir yazar gibi,
Ağzım aşksızlıktan kupkuru bir halde,
gözlerim yorgun, “nihayet” der gibi...
bizden hüznü gideren Allaha hamd olsun.
diyeceğiz sevgilim.
Bir Avuç Gökyüzü | Manuş Baba (Benim Hikayelerim II)
bense izliyorum sadece kaldığım durduğum olduğum yerden yani. aklım ve bilincim böyle henüz buraları toptan terketmek için yeterince vazgeçme sebebim olmadığını diretiyordu bana ne bileyim herkes böyle çıkar yola da bedenini değil önce kendini yola çıkarmayı kalbini götürmeyi bilmeli insan. yani şu arada bir son yazıyorum kendime nasıl biteceğine karar veremiyorum
Raylar uzanırdı içimde kilometrelerce
Bir kara yılan gibi,
Bilemezdim menzil neresi?
Ah...dedim sonra
Ve acilen makas değiştirdim.
İç ses, diye söylendim,
Raydan çıkma bundan sonra.