"Öfkeli Meryemce bile kalkıp oğlunun çaldığı düdüğe göbek atacaktı. Az kaldı ağzını açıp oğlu Ali’yle, cümle köyle barışacak, konuşacaktı. 'Sizi bağışladım. İnsanoğlu ne kadar kötü, ne kadar zalim de olsa bir iyi yanı var' diyecekti. 'Şu Koca Halil, şu fıkaracık” diye geçiriyordu içinden, 'Şu karda kıyametlerde nerelere gitti ki? Bulup getirseler fıkarayı'..."
Adam Yayınları 7. basım 2000Kitabı okudu
"Atı olan da, tarlası olan da, yerdeki karınca da, gökteki kuş da, ipek yatakta yatan da, kuru yerde kıvranan da, kuşsütü içen de, sen de ben de...
Uzun Ali gibi oğlu olan da kara toprağa karışıp, toz olacak Meryemce!"
Sayfa 40
