İnsanlar arasındaki iyi ilişkiler için iki engel vardı; biri bilgisizlik, diğeri de güvensizlik. Bilgisizlik peşin hükümlülüğe yol açar. Güvensizlik ise öncesinden kuyu kazdırır.
Tatlı sözlerin, boş tebessümlerin olmadığı aldatmacasız dostluklar daha iyidir bence. Bir şey istemedikçe her şey güzeldir de, dostları denemeye kalktığımız anda tehlike başlar. Yalnız kendine sadıktır insan.
İnsanlar da kokarcalar gibi arkalarında koku bıraksa; arzularımız, akıl dışı bir hal alınca gözlerimiz, duvarların ötesini görebilse olmaz mıydı sanki?