Yalnız küçük bir sorunu var silahın: Yaralıyor sadece; kimseyi öldürmüyor. Ama üzülme. Açtığı yara asla iyileşmiyor. Kimyasal silahtan fazlasını yapıyor; iflah olmaz yaralar açıyor vurduğunun yüzünde. Kime isabet ettiyse, insan içine çıkacak hal bırakmıyor. Yaralanan herkes nükleer sızıntı kaynağı haline geliyor. Yarayı tedavi etmek için gelenleri de yaralıyor açtığı yaralar. Bulaştığı her kişide yenileniyor kurşunun tahrip gücü. Merkezden çevreye dağıldıkça, bulaşabileceği en son çembere varınca, daha da yakıcı hale geliyor. Mesafe kat ettikçe sivriliyor ucu, sivrildikçe daha uzak mesafelere taşınıyor.
En iyisi de şu: Ruhsat istemeyen, hedef saptırmayan, menzili sonsuz, kurşunu bedava bu silahı kullananlar tetikte parmak izi bırakmıyor. Kimseler adam yaralamakla suçlamıyor seni.
Nerede mi o silah? Dudağının hemen ucunda. Dilinin altında şarjörü. Nefeslerin, namlusu olmuş. Gırtlağından ateşleniyor her defasında. Kurşun olarak hecelerini kullanıyor. Vurduğu yerde fitne fücur çıkarıyor, ruhları yakıp kavuruyor, kalpleri paramparça ediyor. Haysiyet kalmıyor vurduğu yerde. Buna rağmen kimse ayıplamıyor seni. Engellemek bir yana, çokları kurşun yetiştiriyor sana. Sen vurdukça, alkışlıyorlar seni. Savunmasız masum sivilleri vurdukça sen, takdir ediyorlar seni.
Ama biri itiraz ediyor. Hiç susmayan sesiyle dilini tutuyor, nefesini kontrol etmek istiyor. Diyor ki söz ahlakının mimarı, susmanın ince ayarı: “Sana yalan olarak her duyduğunu söylemen yeter.” Demek istiyor ki Allah’ın Elçisi[asm]: O silah en çok seni vuruyor. En çok seni yaralıyor. En çok seni öldürüyor. Ateş kesmeyecek misin?
Hicâzkar
@yegah38
·29 Mart 01:19
Bir silah düşün ki, tetiği her an yanında. Hiç tutukluk yapmıyor; her pozisyonda ateşe hazır. Dururken, yürürken, koşarken, yatarken ateş edebiliyorsun. Cephane sıkıntısı yok! Kurşunları her yerde bulabiliyorsun; ata ata tüketemiyorsun. Herkeste mühimmat var; zahmet etmiyorsun, hiç bedelsiz veriyorlar sana. Ruhsat soran da yok. Bir yer kaplamıyor da silahın; tarama cihazlarından kolayca geçiyor. Gürültüsüz hem; sessiz mi sessiz! Ateş ettiğinde ateşin kaynağını kimse saptayamıyor. Sipere girmen gerekmiyor!
Daha dehşetlisi şu: Hedefini hiç şaşırmıyor silahın; kim nereye saklanırsa saklansın, hangi sığınağa koşarsa koşsun, anında vurabiliyorsun. Hedefin adını söylemen yetiyor, derhal namlusu oraya çevriliyor, nişan alman gerekmiyor. Kalabalık içinden birini seçebiliyorsun ya da istersen tek atışta binlerce kişi vurabiliyorsun. Abarttığımı sanacaksın belki ama hadi şu özelliğini de söyleyeyim: Uzaklık önemli değil bu silah için. Uzaktaki hedefi daha çok seviyor. Menzili sonsuz; hedef uzaklaştıkça tahrip gücü artıyor. Kurşunu yorulmuyor ve hızını kaybetmiyor, ilerledikçe hızlanıyor. Akla ziyan bir özelliği de şu: Hedefteki adamın karşı ateş açmasını bekliyor, bunu özellikle istiyor, karşı cepheden ateş atılınca seviniyor. Düşmandan gelen kurşunu da namlusuna sokuyor, düşman kurşunu ile besleniyor.
Mesafe ayarı
Dedi ki:
–İnsanlar ve işlerin perspektif noktaları vardır:İyice kavramak için birilerini yakından,kimilerini de uzaktan görmek gerekir.
-Neden kitaptan vazgeçmemeliyiz ve neden kitabımız hep başucumuzda durmalı?
+Estağfurullah... Her duygu yanıltıcı olabilir derler; mesela göz yanıltıcıdır ama dokunduğunuz zaman, tanımadığınız, yeni tanıştığınız biriyle tokalaşıp musafaha ettiğiniz zaman güven hasıl olur. Yani suyun içine bir kurşun kalem sokarsınız kırık görünür, göz yanıltır sizi, elinizle doğru olduğunu anlarsınız. Koku ve dokunma yanıltmaz pek, pek yanıltmaz. Dokunduğunuz şey sizindir; yani ekranda okuduğunuz şeyle fazla özdeşleşemezsiniz moda deyişle, o size mal olmaz pek, aranızda bir mesafe vardır, bir sevimsizlik vardır. Ama kitapla dostluk kurarsınız, kokusu size siner, o kitabı elinize aldığınızda eski bir dostunuzla karşılaşmış gibi olursunuz. Otuz yıl, kırk yıl önce okuduğum kitabı elime aldığım zaman heyecanlanırım hålen. Klasiktir, onun bir değeri vardır; arada dostluk, yakınlık peyda olur. Kitabın değeri hiçbir zaman bitmemeli, gözden düşmemeli, modernite bizi o konuda aldatmamalı. Okuduğun şeye dokunacaksın.
Sayfa 17Kitabı okudu
Sakın havaya girme, ikimiz de imtihandayız
Şimdilik hüsnü sana, aşkı bana vermişler
Âriyettir bı da cânâ ne senindir ne benim
Allah... Allah... Sen güzellik ile imtihan ediliyorsun ben aşk ile... Sakın havaya girme, ikimiz de imtihandayız; bunlar ne senindir ne de benim; mülkün sahibi Allah'tır. İnsan aşk ve fedakarlık disiplininde bir miktar mesafe alınca, Allah'a karşı sorumluluğunu da biraz anlama fırsatı buluyor. İşte Aşk insanı o yüzden lazım, onun için faydalı. Ama her aşk gibi tehlikeli de olabilir, Çünkü orada bu olabilir...
Sayfa 76 - Profil YayıncılıkKitabı okudu
Öyle ayrımcı bir kelimedir ki tuhaf; meşrebi yabana kaçmış, hamuru başka karılmış, özü biricik kılınmış ne varsa eti dağlayan bir mühür gibi oracıkta yaftalayıverir ondan değil çoğunluktan olanlar, tuhaf diye tanımladıklarını. Beri değil öte durulur; aradaki mesafe her daim korunur. İşte böyle öteki olunur, yaban durulur. Dilin kemiği böyle böyle kırılır, ayarı tutmaz olur. Tuhaf denilen, tuhaf kalmaya mahkûm olur. Sonunda beri değil öte durur. Umarım birileri belasını bulur.
Sayfa 81 - SELKitabı okudu
Dokunduğunuz şey sizindir; yani ekranda okuduğunuz şeyle fazla özdeşleşemezsiniz moda deyişle, o size mal olmaz, aranızda bir mesafe vardır, bir sevimsizlik vardır. Ama kitapla dostluk kurarsınız, kokusu size siner, o kitabı elinize aldığınızda eski bir dostunuzla karşılaşmış gibi olursunuz.
Sayfa 17Kitabı okudu
İnsanlarda sevilecek bir yön saptamak ve onlara müspet hisler besleyebileceğin bir mesafe ayarı yapmak iyidir.
Kimsenin kimseyle mesafesinin kalmadığı bir zamanda bir virüs mesafe ayarı yaptı, var bunda da bir hikmet.
Dokunduğunuz şey sizindir yani ekranda okuduğunuz şeyle fazla özdeşleşenmezsiniz moda deyişiyle o size mal olmaz pek.
Aranızda bir mesafe vardır bir sevimsizlik vardır ama kitapla dostluk kurarsınız kokusu sizi siner bu kitabı elinize aldığınızda eski bir dostunuzla karşılaşmış gibi olursunuz.
Şimdilik hüsnü sana, aşkı bana vermişler
Âriyettir bı da cânâ ne senindir ne benim
Allah... Allah... Sen güzellik ile imtihan ediliyorsun ben aşk ile... Sakın havaya girme, ikimiz de imtihandayız; bunlar ne senindir ne de benim; mülkün sahibi Allah'tır. İnsan aşk ve fedakarlık disiplininde bir miktar mesafe alınca, Allah'a karşı sorumluluğunu da biraz anlama fırsatı buluyor. İşte Aşk insanı o yüzden lazım, onun için faydalı. Ama her aşk gibi tehlikeli de olabilir, Çünkü orada bu olabilir...
Sayfa 76Kitabı okudu
Dokunduğunuz şey sizindir; yani ekranda okuduğunuz şeyle fazla özdeşleşemezsiniz moda deyişle, o size mal olmaz pek, aranızda bir mesafe vardır, bir sevimsizlik vardır. Ama kitapla dostluk kurarsınız, kokusu size siner, o kitabı elinize aldığınızda eski bir dostunuzla karşılaşmış gibi olursunuz.
Sayfa 17 - Profil kitapKitabı okudu
öyle ayrımcı bir kelimedir ki tuhaf; meşrebi yabana kaçmış, hamuru başka karılmış, özü biricik kılınmış ne varsa eti dağlayan bir mühür gibi oracıkta yaftalayıverir ondan değil çoğunluktan olanlar, tuhaf diye tanımladıklarını. beri değil öte durulur; aradaki mesafe her daim korunur. işte böyle öteki olunur, yaban durulur. dilin kemiği böyle böyle kırılır, ayarı tutmaz olur. tuhaf denilen, tuhaf kalmaya mahkûm olur. sonunda beri değil öte durur. umarım birileri belasını bulur.
Öyle ayrımcı bir kelimedir ki tuhaf; meşrebi yabana kaçmış, hamuru başka karılmış, özü biricik kılınmış ne varsa eti dağlayan bir mühür gibi oracıkta yaftalayıverir ondan değil çoğunluktan olanlar, tuhaf diye tanımladıklarını. Beri değil öte durulur; aradaki mesafe her daim korunur. İşte böyle öteki olunur, yaban durulur. Dilin kemiği böyle böyle kırılır, ayarı tutmaz olur. Tuhaf denilen, tuhaf kalmaya mahkum olur.
Sayfa 81 - e kitap
"Dokunduğunuz şey sizindir;yani ekranda okuduğunuz şeyle fazla özdeşleşemezsiniz moda deyişle,o size mal olmaz pek,aranızda bir mesafe vardır. Ama kitapla dostluk kurarsanız, kokusu size siner.."
Sayfa 17