Akış
Ara
Mesajlar
Bildirimler
Kaydedilenler
Ne Okusam?
Profil
Gönderi Oluştur
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.17
Metehan Ağya
@metehanagya
Hikaye Anlatıcısı
Antalya
Antalya, 11 Eylül
17 okur puanı
Haziran 2019 tarihinde katıldı
Gözlerinde senin hep gururlarla şafaklar;
Kokular saçıyorsun boralı akşamlarca;
Bir içki öpüşlerin, ağzın bir kadeh ey yar
Yiğide korku salan, güç veren çocuklara
Bir kitap okudu
96 syf.
·
Puan vermedi
Okur Takip Önerileri
Kızınca, duygulanınca, üzülünce, acılanınca insan içinden bir şey boşaltacak ki, patlamasın da dengesi yerine gelsin. Ee nasıl içini fışkırtacak? Nasıl kazanın subapı varsa, insanın da bir tahtası eksik olacak ki, buradan dışarıya su koyversin... Bu yüzden işte, dengeli insan bir tahtası eksik olan insan demektir. O normal denilen tahtası eksik olmayanlar, günün birinde birden patlayıp bombok olur, bir daha da onarılmazlar.
Zaten aktör dediğin nedir ki? Oynarken varızdır. Yok olunca de sesimiz bu boş kubbede bir hoş seda olarak kalır. Bir zaman sonra da unutulur gider. Olsa olsa eski program dergilerinde soluk birer hayal olarak kalırız. Görüyorum hepiniz gardıroba koşmaya hazırlanıyorsunuz. Birazdan tiyatro bomboş kalacak. Ama tiyatro işte o zaman yaşamaya başlar. Çünkü Satenik’in bir şarkısı şu perdelerden birine takılı kalmıştır. Benim bir tiradım şu pervaza sinmiştir. Hıranuş’la Virjinya’nın bir diyaloğu eski kostümlerin birinin yırtığına sığınmıştır. İşte bu hatıralar, o sessizlikte saklandıkları yerden çıkar, bir fısıltı halinde yine sahneye dökülürler. Artık kendimiz yokuz. Seyircilerimiz de kalmadı. Ama repliklerimiz fısıldaşır dururlar sabaha kadar. Gün ağarır, temizleyiciler gelir, replikler yerine kaçışır. Perde.
Sen ne anlarsın Nazım Hikmet’ten
Der babam
Kapatırım babam konusunu
Açarım Nazım’ı
On sekiz yaşımın en güzel limanı
***
Mutsuzluğun çocuklarıyız biz
Sabrımızdan ürküyorlar
Yakındır sevinmelerimiz
***
Çeke çeke götürmeliyim seni tutup bileklerinden
Duvarlara çarpa çarpa düşe kalka götürmeliyim seni
Yaşamak
***
Kulakların çınlasın aşık mahzuni
Sen de güzel dostumsun benim
Türkülerin mapusunu yatarsın
En iyi şeyler bile zamanla usanç verir.
***
Ama insan hep bir şeylerin eksikliğini duyar.
***
Bazı insanları seviyoruz diye kalamayız yerimizde, başkalarından nefret ettiğimiz için gideriz.
***
Birisini sevmiyoruz ya da artık sevmiyoruz diye korkak olunmaz.
***
Şart kipinin kullanılması çoğu zaman, bir zayıflık işaretidir - ya da kendini beğenmişlik.
Ama ne kadar sürebilirdi bir çöple kibritin aşkı?
Çöp Oğlan’dan geriye sadece külleri kaldı.
Zengini kim olsa sever. İş fıkarayı sevmekte.
Bana bir önyargı verin, dünyayı yerinden oynatayım.
