Bugün İslam'ın hakimiyetinin neden azaldığını, Müslümanların etkinliğinin neden silindiğini öğrenmek isteyenler; Allah'a ve Resulüne inandığını (!) iddia eden hükümdarlara, krallara ve başkanlara bir göz atsınlar. Üzülerek ve utanarak söylüyorum ki, böylelerinin bir kısmı İslam'ı öcü gibi görüp yanlarına yaklaştırmak istemediği gibi, bir kısmı da İslam'ın mübarek kitabına, peygamberin getirdiği ilahi düzene mevlüt törenleri tertiplemekten, akrabalarının ruhlarını şad etmek (!) için hatim törenleri düzenlemekten fazla bir hak tanımamaktadır. Eğer biraz daha dindar bölgelerde yetişmişlerse, şairlerin kendilerine yağ çekmek için yazdıkları yalanla dolu övgüler gibi İslam'ı güya övücü içerikte hitabeler ortaya koymaktan geri durmazlar. Ancak "Alın işte Kur'an, ne duruyorsunuz uygulayalım derseniz her birisi kaçacak bir köşe arar." Öyle ki Allah Kur'an'ın uygulamalarını onlara sanki hiç emretmemiş. Onlar Allah'ın mümin kullarına yüklediği yükümlülüğü yerine getirecek keyfiyette değildirler. Onlar İslam'ın emrettiği görevleri uygulayacak güçte değildirler. Onlar rahat konumlarına ve tatlı hayatlarına (!) devam etmekte, kolay kurtuluş yollarını seçmektedirler.
"Çıkar o kızı aklından," dedi Mevlut bir sessizlikten sonra.
"Çıkar deyince bir şey insanın kafasından çıkıyor mu? Tam tersi daha da yapışıyor."
Sayfa 220 - Yapı Kredi YayınlarıKitabı okuyor
Eğer Ferhat şu dağı yarar da bana su getirirse Ferhat'a varırım, dedi. Dağ yarılır mıydı? Ama aşk yarar ya.
Sayfa 159Kitabı okudu
Bu ne acayip nesne imiş, alem gider kârına,
Ufacık name yazıp gönderseydim yârıma,
Bugün bulur bugün yerim, Hak kerimdir yarına
Rızkı veren barı Huda, kula minnet eylemem.
Ömer'i abdal eyleyen bunca bir settarı kâr,
Şahı Ahmet, nuru Muhammet kâmili muhtarı kâr,
Seni beni yoktan var eden o Zülcelal var iken,
Bir meniden halk olan kula minnet eylemem
Sayfa 154Kitabı okudu
Durun! Ben cevberlerimi göstereceğim. Bakayım, Mecnun benim cevherlerimin kıymetini bilirse anlarım ki Mecnun'dur.
Elinde bir kitap. Kitabın bütün cildi sade cevher.
Bu cevhere Mecnun bakmadı. Sade içindeki yazıyı okudu. Hiç takındırmak "Bu nedir" dahi demedi. Cevherci baktı.
-Allah Allah, bu nasıl adam!
Kitabı elinden aldı. Bu defa bir cevher yüzük, pırlanta yüzük getirdi eline. Kaşına bakmadı. Sade içine baktı. Bunu da elinden aldı.
Bu defa bir kılıç indirdi. Bu kılıç öyle bir kılıç ki, asrın en kıymetli kılıcı. Ve el yeri bütün mücevherat. Bu kılıcın hiç başka yerine bakmadı. Sade el yerine baktı.
-Yahu sen nasıl adamsın? Niçin kılıca bakmıyorsun da el yerine...
-Ey cevherci. Ona bakıyorum ki, bunu hangi yiğit eline almış da düşmanını sallamış. Yüzüğün içine bakıyorum ki, hangi güzelin parmağına takılmış. Kitaba bakıyorum ki, hangi hastaya derman olmuş.
Sayfa 148Kitabı okudu
-Hey! Bak Mecnun! Veyis "Leyla için kollarımı keserim" dedi. Bırakmadık. Sen Leyla için bir tırnağını, parmağını keser misin?
Dedi ki:
-Bir tüyümü kesemem.
-Niye?
Şöyle bileğinin üstündeki tüylerini çekince Leyla öyle Feryat etti.
-Aman Mecnun dur kalbim koptu.
Bunun sebebi şudur. Ne demektir? Öyle sevmiş ikisi birbirini ki kalp birleşmiş.
Sayfa 147Kitabı okudu
Bir köpek seyirtti Mecnun'a. Hani çıplak. Saç sakal uzamış. Mecnun'a hücum edince Mecnun hemen köpeğin gözlerinden öptü.
-Mecnun! Hakikaten bu deli, dediler.
Sordular:
-Mecnun ne yapıyorsun?
Dedi:
-Leyla'mın kapısını bekleyen köpeğin gözünü öperim ben.
Sayfa 146Kitabı okudu
Evet! Sümmani ile Şenlik atışmalarında gayet güzel bir türkü başlar:
Güvenme dünyada devlete vara,
Fani dünya bir insana kalmadı.
Seddi İskender'e Rüstemi Zal'a,
Ali gibi koç aslana kalmadı.
Alır Sümmani:
Sayfa 142Kitabı okudu
Üç yüz altmış derdim vardır kırk sekiz deva ile,
Kırk sekiz burca çıktım on iki sahra ile,
Çardır mezhep, çardır kitap çar gönül sevda ile,
Sağ olsun tesdiki ikrar eyledim, varmadım inkâra ben.
Sayfa 141Kitabı okudu
Elesti bezminden geldim Hakkı Hak ikrara ben,
Hamt olsun hamdı senalar düşmedim inkâra ben,
Ademi adem eyleyen arifi irfan imiş,
Yar için can feda etmem öyle bir hünkâra ben.
Sayfa 141Kitabı okudu
Derdim ondur dokuzunu demenem ağyare ben
Sekizinde arzum vardır yediye avare ben,
Beş benim kisbi kârımdır, dörde kıldım temenna,
İkiye muhabbetim var yalvarırım bire ben.
Sayfa 141Kitabı okudu
Gidelim kardeşim sılaya doğru,
Yeter gurbet elde candan usandım,
Ne bilen var derdim, ne soran oldu,
Aktı göz yaşlarım nemden usandım.
Gönül ister yüce dağları aşa,
Dünyada ne kaldı gelmemiş başa,
Benim gam yükümü yüklesem taşa,
Taş da dile gelir senden usandım.
Canım kurban olsun mert oğlu merde,
Benim emeklerim hiç oldu nerde.
Sümmani göç eyle durma bu yerde,
Ay yıl hafta değil günden usandım.
Sayfa 141Kitabı okudu
Ne zamandan beri varsın,
İnkâr etme âşikârsın,
Haber aldım ihtiyarsın,
Köhnelendin koca dünya.
Her bir canlı serden yanık,
Kimi yatar, kimi uyanık,
Gâhi bulut, gâh karanlık,
Çoğun geçer gece dünya.
Okur kendin, yazar kendin,
Yapar kendin, bozar kendin,
Saray kendin, mezar kendin,
Devredersin nice dünya.
Çok düşünme aklın şaşar,
Herkes bir ümitle yaşar,
Ömür günü dağdan aşar,
Bir pencere baca dünya.
Sayfa 131Kitabı okudu
Ecel, her kişinin pehlivanıdır.
Âşığın dünyaya geldiği boş mu
Bunlar tabiatın bir nişanesidir,
Leyla'sın aldırmış, Mecnun sarhoş mu,
Elbet bir yaranın perişanıdır.
Âşık yarasına kail dolanır,
Kerem Aslı'sına mail dolanır,
Diyar diyar gezer, sail dolanır,
Sevda tekkesinin devrişanıdır.
Mevlüt İhsanî'yi hasretlik yaktı.
Yaktıkça alevim serimden çıktı,
Dünya pehlivandır, herkesi yıktı,
Ecel, her kişinin pehlivanıdır.
Sayfa 120Kitabı okudu
Telli turnam pek yükselme havaya,
Şahin vurur kanadına kan çalar,
Zalim avcı ile düşme davaya,
Da vurur hayatından can çalar.
Sayfa 98Kitabı okudu