Varlık üzere konuşmalar vardı
Masanın bir yanı eksik,
Ölümle ruhu yan yana getirmeye çalıştık
Zaman eksik mekan eksik.
Bizi Sokrates bir araya getirdi
En güzel sözü o gün duydum,
Yaşamak ağrı gibi dururdu üstümde
Sen bin soruluk cevap olarak geldin.
Başka başka yerlerde, o benim için yaşıyor, keyfediyordu, ben de onun için. Hayatın tadını bir aradaymışız gibi çıkarıyorduk. O kadar kaynaşmıştık ki, ayrı ayrı yerlerde olmakla aramızdaki gönül birliği bir kat daha zenginleşiyordu.
Madem ki vakitsiz bir ölüm seni, ruhumun yarısı olan seni alıp götürdü, yeryüzünde varlığımın yarısından, en aziz parçasından yoksun yaşamakta ne anlam var? O gün ikimiz birden öldük.