Macarların milli şairi Petöfi yirmi altı yaşında ölmüştür. En güzel şiirleri arasında yurdunun tasvirleri de yer alır. Vatan sevgisi, bu yurt tasvirlerinden başlar gibidir.
Hayatı belli bir düzen içinde geçmemişti. Zaten, bu kadar kısa bir ömür, düzene girmiş olsaydı, bu derece verim olamazdı... Halkçıydı, samimiydi, teklifsizdi... Ancak yeni kuşakların halka, demokrasi ilkelerine yönelmeleridir ki, onun zaferine yol açtı:
1848 ihtilalleri Macaristan'a da bulaşmıştı. Macar vatanseverleri Avusturya boyunduruğuna karşı ayaklanmışlardı. "Millet Şarkısı" adlı şiirini halkın önünde okuduğu zaman adeta kıyamet koptu. "Kalk Macar!" diyordu. "Vatan seni çağırıyor. Tam zamanıdır.... Ya şimdi.... Ya hiçbir zaman..." sonra ant içiyordu: "Macarların Tanrısına ant içerim!.... Ant içeriz, artık esir olmak yok!" Ama Petöfi o kadar coşmuştu ki... "kralları asınız" diye şiir yazıyordu.
1849'da General Bern'in ordusuna girdi.... Avusturyalılar, Macarlılarla başa çıkamayınca, Rusya'dan yardım istemişler... Petöfi de, Segesvar savaşında şehit düşmüştü. Petöfinin naaşı bulunamadı. Başka ölülerle birlikte müşterek bir çukura gömüldüğü anlaşıldı. "Bir düşünce bana azap veriyor: Yatakta, yastıkların arasında ölmek!" diyen ve bir savaş alanında can vererek "Dünya hürriyeti" için çarpışan kahramanlarla birlikte bir çukura gömülmek istediği söyleyen Petöfi'nin dileği yerine gelmiş oluyordu.
(S. N. Özerdim, Büyük Şairler ve Şiirleri, İstanbul, 1968, s. 173-175)