Insanlar birbirlerini sevdikçe güzeldi yaşamak. Vuslat, sevgi varsa güzeldi. Yarınlara yürümek aşk ikliminde dokunurdu ruha. Güneş sarı sıcağını salarken tabiatın bağrına, gözler sevdayı anlatıyorsa gönülden gönüle, işte o zaman bir mana ifade ederdi aynı çatı altında yaşamak, aynı yıldızlara bakıp hayal kurmak.