TİLKİ İLE LEYLEK
Tilki hocanın iyiliği tutmuş bir gün Hacı leyleği yemeğe buyur etmiş - Ama, demiş tilki, bizde misafir Umduğunu değil bulduğunu yer. Meğer tilkinin cimrisi hepsinden betermiş Bir çorba çıkarmış topu topu O da sulu mu sulu Hem nerden getirse beğenirsiniz? Tabakta. Leylek gagasıyla uğraşadursun Tilki bitirmiş hepsini bir solukta. Leylek kızmış, ama çekmiş sineye. Bir zaman sonra O da tilkiyi buyur etmiş yemeğe. - Hay hay, demiş tilki, nasıl gelmem? Ben dostlara naz etmesini sevmem. Tam saatinde gelmiş. Leyleğe türlü diller dökmüş. Şu güzel bu güzel, Hele yemeğin kokusu Gel iştahım gel! Gerçi tilkilerin iştahı Pek nazlı değilmiş ama Et kokusu başka şeymiş. - Kuşbaşı galiba, demiş Bayılırmış etin böylesine Hele kıvamında pişmişine. Derken yemek sofraya gelmiş, Gelmiş ama nasıl? Kokusunu al, eti arada bul! Dar boğazlı upuzun bir çömlek içinde Tam leyleğin gagasına göre Tilki burnunu burgu etse nafile. Kısmış kuyruğunu evine dönmüş. Aç kaldığına mı yansın Bir kuşa rezil olduğuna mı? El alemi aldatanlar Bu masal size: Bir gün sizi de sokarlar Kurduğunuz kafese ...
LA FONTAINE
Çeviri: Sabahattin Eyüboğlu
Evde geçirdiğimiz şu günlerde keşfettiğim bir yazar Agatha C.
Ilk defa bir kitabını okudum ve açıkçası beni ülkenin şu zorlu sürecinden farklı bir dünyaya götürdü. Polisiye roman türünü çok sevmem ama galiba şuan ki psikolojime çok iyi geldi.Bunu itiraf etmeliyim
Beklenmeyen misafir sürükleyici,
Beklenmeyen misafir merak uyandıran,
Beklenmeyen misafir tek solukta ,
Beklenmeyen misafir yalın ve akıcı bir dile sahip.
Karantina günlerinize iyi gelir. Tavsiye ederim. Sonuçu bakalım tahmin edebilecekmisiniz? BOL KITAPLI GÜNLER .KALEMINIZE SAĞLIK.
Agatha Christie
Huzurun Kokusu
Erken çocukluk dönemindeyim eve misafir gelecek.Anneme çocukları var mı diye soruyorum.Annem var diyor ve anlatıyor abin gibi iki tane abla gelecek bir de küçük kardeş. Ben sevinerek içeri dışarı girip çıkıyorum. Annem mutfakta yemek yapıyor soğanın kokusu geliyor önce yağda kızarırken sonra düdüklü tencere sesi ve nohut yemeği kokusu alıyor bütün evi. Bende heyecan içinde bir aşağı iniyorum bir yukarı çıkıyorum. İlkbahar günü üzerimde şort ve kisakol olmalı etek giymeyi sevmem kendimi bildim bileli. Ne zaman kendimi kötü hissedeyim alır başımı o güne giderim antrede bir çocuk olurum balkona koşar ve çiçek açmış dut ağacının altına kadar gidip yolu gözlerim. Huzuru içimde hissedince tekrar koca kalıbına döner çocuk ruhum. Aklımda yer etmiş önemsiz bir anı belki ama nasıl mutlu olduğumu şimdi bile animsayabiliyorum. Şimdi bana deseler ki huzurun kokusu olsa nasıl kokar nohut yemeği gibi kokar derim.
