monopatia tekrar paylaştı.
Benden uzakta olduğunda bile, benim için varsın. Varlığının bu şekli çok-biçimli: Sayısız imgeler, geçişler, anlamlar, bildiğimiz şeyler ve yerlerden oluşmakta, ama her şeyin altını çizen şeyse, her yere yayılmış yokluğun. Sanki sen bir mekâna dönüşmüşsün, hatların da ufuk olmuş. İşte o zaman bir ülkede yaşar gibi yaşıyorum içinde. Sen her yerdesin. Fakat bu ülkede seninle asla yüz yüze gelemiyorum.
Sayfa 86 - Metis Yayınları
monopatia tekrar paylaştı.
"Yıllanmışlığın güzelliği dört şeyde kendini gösterir;
yakmak için bekletilmiş odun,
içmek için yıllanmış şarap,
güvenmek için eski dostlar,
okumak için de eski yazarlar en iyisidir.."
Tarihi durdurmak gibi çılgın bir umutla onları öldürenlere gelince, onlar daha şimdiden bir ölüden daha çok ölüdürler.
Reader Follow Recommendations
Atom bombası, burjuvazinin aklıdır; dolar onun vicdanıdır.
İnsanlıkdışı bir rejime karşı savaşım verdikleri ölçüde insanlaşırlar.
Tepinme ya da yalan, dalkavukluk ya da küfür, kaçınılmaz olarak, kendi deyişiyle her zaman lambacılar olacaktır gibi zararlı bir fikre sonuç olarak da, mademki "sonunda gene aynı yere varılacak", kapitalizme karşı savaşım vermek zahmetine değmez gibi zararlı bir fikre gelinir. Bu "obur papazlar" gerçekte dinsel anlayışla yoğrulmuşlardır. Kendileri batmıştır, tarihi de batırmaya çalışırlar. Ve bunun içindir ki, gülüşlerinde bir sahtelik akar: umutsuzdurlar.
Sayfa 80
Bununla birlikte pek çok kimse fontanelle'in gülü gibi konuşurlar: "güneşin altında yeni bir şey yok." "Her zaman zenginler ve yoksullar olacaktır. " Savaşın sonu gelmez."vb.. Hiçbir şey bu sözde bilgelikten daha aldatıcı değildir. Bu, insanı edilginliğe, işi oluruna bırakan bir güçsüzlüğe götürür. Tersine, diyalektikçi, değişmenin, her şeyin içindeki bir özelliği olduğunu bilir.
İşte diyalektiğin ikinci çizgisi buradadır: değişme evrenseldir, gelişme kesintisizdir.
Felsefe onlara göre, her kavramın uslu uslu yerini koruduğu bir klasördür: burada düşünce, şurada madde; burada insan, ötede toplum vb vb..
Metafizikçiye göre, toplumların tarihi anlaşılmaz bir şeydir: olumsallıklar, saçma rastlantılar kaosudur. Dünyanın esasının kesin olarak saçma bir şey olduğunu öne süren filozoflar(Albert Camus gibi) vardır. Felsefe, felaket kışkırtıcılarının pek işine yarar. Diyalektikçi, doğada olduğu gibi toplumda da her şeyin birbirine bağlı olduğunu bilir.
İyi ki doğdun sen galeano, iyi ki.
Lütfen, sizden rica ediyorum, bu hikaye gerçekten olmuş mu diye sorup kalbimi kırmayın. Ben size bunu olmuş hale getirin diye sunuyorum. Sizden başmeleğin geldiği gece yağan yağmuru betimlemenizi istemiyorum. Sizden beni ıslatmanızı istiyorum.
Karar verin, sayın yazar, en azından bir kere kokunun günlüğünü tutan kişi olmayı bırakın da o kokuyu veren çiçek olun. Yaşanılanı yazmak çok az sıradışıdır. Asıl sorun yazılanı yaşamaktadır.
M. Thiers'ten aşırı iyi bir felsefe:
"sen bu ölümlü dünyada kendi küçük mutluluğunu yaratmak için bulunuyorsun ve bu mutluluğu şimdi içinde bulunduğun durumda bulamıyorsun, bencilliği, sana sana mutluluk payı vermeyi reddeden zengine korkmadan vur; zenginin fazla servetini elinden alarak kendi rahatını ve seninle aynı durumda olanların hepsinin mutluluğunu sağlayacaksınız, diyen felsefe için değil, tersine insan acı çekmek için dünyada bulunduğunu öğreten bu iyi felsefenin yayılması için yalnızca rahipler sınıfına güveniyorum."
Lenin:
"Eğer ben şu toprak parçacığını ekip biçiyorsam başkaları benim için önem taşımaz; eğer bir başkası açsa, daha iyi, buğdayımı daha pahalı satacağım demektir. Eğer benim önemsiz bir hekim, mühendis, öğretmen müstahdem olarak bir işim varsa, başkalarının benim için ne önemi var?
Ola ki bu dünyanın güçlüleri karşısında dalkavukluk ede ede ve yaltaklana yaltaklana işimi koruma ve hatta sivrilme, bir burjuva olma başarısını göstereceğim."