Gandhi bir gün torununa çıkrığını getirmesini söyler.Torun da yine ip eğirip sohbet edecekler diye mutlu olur.Ama Gandhi torunundan çıkrığı parçalamasını ister; o da denileni yapar.Ve sonra ondan ip eğirmesini ister.Aralarında şu konuşma geçer;
"Bunu nasıl yapabilrim ki?Aleti söktüm."
"İyi o zaman,yeniden monte et."
Çocuk sinirlense de denileni yapmaya koyulur fakat Gandhi küçük bir yay parçasını yerden alır ve avucunda sımsıkı tutar geri vermeye niyeti yoktur.
"Bu yay olmadan çıkrığı monte edemem."
"Neden?Bu küçücük bir parça sadece."
"Evet,ama çıkrığın çalışabilmesi için ona ihtiyacım var "
"Ama bak ne kadar minik,yokluğu o kadar büyük sonuçlar doğuramaz."
"Hayır,çalıştıramam!"
"Kesinlikle" der ve vermek istediği mesajı ekler;
"Her bir parça önemlidir ve bütünün oluşmasına katkı sağlar.Tıpkı çıkrığın düzgün çalışması için bu minik yaya gerek duyulması gibi,bireyler de toplumun bütünleyici parçalarıdır.Hiç kimse gereksiz yada önemsiz değildir.Ancak birlikte varlık gösterebiliriz."