Büyükbabasının Bologna yakınlarındaki bir manastırda bulduğu, üzerinde çok güzel bir on yedinci yüzyıl altın işlemesi olan, kocaman mor saten bir Venedik kumaşına gözü takıldı. Evet, o korkunç şeyi sarmak için işe yarardı bu. Belki de eskiden epey bir süre tabut örtüsü olarak kullanılmıştı. Şimdi ölümün çürümüşlüğünden daha kötü bir şeyi, korkular üretecek, ama hiç ölmeyecek bir şeyi, kendi kişiliğinin çürümesini saklamak için kullanılacaktı. Solucanlar ceset için neyse kendi günahları da tuval üstündeki resim için o olacaktı. Onun güzelliğini lekeleyecek, görkemli yüceliğini yavaş yavaş yiyip bitireceklerdi. Onun saflığını yok ederek utanılacak bir şeye dönüştüreceklerdi. Ama yine de o nesne yaşamasını sürdürecek; hep canlı olacaktı.
Sayfa 139 - Öteki YayıneviKitabı okudu
Gözüne, büyükbabasının Bologna yakınlarında bir manastırda bulduğu, on yedinci yüzyıldan kalma, altın işlemeli Venedik işi, büyük, mor, saten örtü ilişti. Evet, bu örtü o korkunç şeyi örtmek için biçilmiş kaftandı. Kim bilir, belki de vaktinde tabut örtüsü olarak kullanılıyordu. Şimdi de ölümden bile daha beter bir çürümeyi; korkular içinde kıvranacak ama bir türlü can veremeyecek olan bir şeyi gizleyecekti.
Sayfa 138Kitabı okudu
