Yüzyıl oldu yüzünü görmeyeli,
belini sarmayalı,
gözünün içinde durmayalı,
aklının aydınlığına sorular sormayalı,
dokunmayalı sıcaklığına karnının
Yüz yıldır bekler beni
bir şehirde bir kadın.
Aynı daldaydık, aynı daldaydık.
Aynı daldan düşüp ayrıldık.
Aramızda yüz yıllık zaman,
yol yüz yıllık.
Yüz yıldır alacakaranlıkta
koşuyorum ardından.
Bu kitap beni depresyondan çıkartmıştı, ki zaten Paulo Coelho kitaplarının böyle bir etkisi oluyor genelde.
Kitabın içeriği hakkında bilgi vermeyeceğim ben çünkü nasılsa ona bir şekilde ulaşabilirsiniz.
Benim diyeceğim şey sadece şu, eğer vazgeçmiş, bıkmış ve yorulmuş bir ruh halindeyseniz bu kitabı kesinlikle alıp okuyun arkadaşlar.
Çünkü kitabın sonunda içinize anlamsız bir yaşam isteği giriyor ve hayata hevesle devam edebilin diye bir amaç bulduruyor size.
Şahsen benim hayatımın romanıdır.
eller boşta kalıyor,
tutunamıyorlar toprağa.
anlatamıyorlar anlatılamayanı.
anlatmak gerek:
düşman sarmış her yanı
oysa,
mesela selim ışık
anlatmadan anlaşılmaya aşık.