Erdem Bayazıt: Onu (Cahit Zarifoğlu) kaybetmeden birkaç gün önce, hastaneden çıkarken bana asla unutamayacağım bir şey söylemişti. O da şuydu:
''Erdem, kırlarda çiçekler artık bensiz açacak.''
"Sevdiğimi söylemezsem sevme derdi beni boğar demiş,Yunus!
Seni seviyorum ta develer tellal değil iken, sanki bu dünyaya gelirken bu aşk için Allah'a söz vermişim gibi...
Kâlu belâ'dan beri işte böyle seviyorum."
"Arada bin yol bin hasret
Gözlerim gözlerine hasret
Tenin tenime uzak şimdi
Bilemem ki nasılsın şimdi
Akşamdan akşama zor geçer
Bilmem bu hasret nasıl biter
Ben beklerim yollarını
Pervane ömrüm seni bekler..
Benim canım ciğerim,
İki gözümün çiçeği.."
"Dünyada sevilmiş ve seven nafile bekler; Bilmez ki giden sevgililer dönmeyecekler. Bir çok gidenin her biri memnun ki yerinden,
Bir çok seneler geçti; dönen yok seferinden."
"Âb-gûndur günbed-i devvâr rengi bilmezem
Yâ muhît olmış gözümden günbed-i"
Dönüp duran gök kubbenin rengi su renginde midir, yoksa gözümden akan yaşlar mı dönen kubbeyi kaplamıştır, bilemiyorum.
Meğer ne çok yanarmış insanın yüreği, baktığı yerde göremeyince, görmek istediğini. Bil ki dünyalar güzeli yüzün ve iyilik dolu kalbin hiç unutulmayacak.