Sabitlenmiş gönderi
"Bilesin, üstüne aşk giydirdiğim yüreğime söz verdim. Hiçbir harfi, sensiz bir cümleye kurban etmemeye."
Sayfa 75
"İnandıklarınızı hayatınızda mühim bir yere koymuyorsanız, o inandıklarınız size belli bir süre sonra yük olmaya başlar"
Okur Takip Önerileri
Gözün bakmaya değil görmeye, gönlün cefayı da sefayı da çekmeye, kulakların hakikati işitmeye talip olduğu o zamanlarda Türk hayatı başkadır, bambaşka. Bir kere eski zamanlarda kendine mahsus bir ahenk vardır. O ahenk, dikkat ve emekle işlenmiştir.
"O kimse, kan ve din birliğinin insanlık duygusuna kattığı hasbî muhabbet ve aşinalık ile karşıdan gelen, yanından geçen rastgele bir simaya comert bir yakınlıkla bakar ve 'selamün aleyküm' derdi. Mimarisi ne basit, esası ve örgüsü ne sağlam bir köprü... topun da tüfengin de yıkıp sarsamayacağı, gönülden gönüle atılan bir kement..." diye özetler Ayverdi bu asırlık geleneği.
"Yürü! Hür mâviliğin bittiği son hadde kadar!...
İnsan, âlemde hayal ettiği müddetçe yaşar."
"Gelenek burada üç güzergâh belirler. Kalb-i selim (bir terbiye, düstur kazanma), akl-i selim (talim ederek bu terbiyeyi edeb haline getirme), zevk-i selim (daima bu edeble akıl yürütme, idrak sahibi olma ve bu idrakla bir şeyler ortaya koyma, üretme)."
"Din ve sanat neden vazgeçilmezdir? Çünkü idrak noktasında köşe taşıdır. Onlar, en büyük sorulara değinirler. İnsan da bu sorular içinde çok özel bir sorudur. Soru sordukça varlık bulmak insana mahsustur. Her soru mutlaka anlama, anlatmaya dairdir. Varlığa, yaşama ve insana dairdir. Olma yolunda dinleme başlı başına bir sanattır."
"Bir şehrin sahipleri üzerinde gezip dolaşıp adım atanlar değil, şehre gönüllerini verip de o şehrin toprağında halen dahi diri bir gönülle yatanlardır."
Ana yurdumuza "Türkistan" demek suç sayılıyordu. Türkistan'ı ancak "Rus Türkistanı" şeklinde yazmaya izin (!) veriliyordu. Bu kadar aşağılık duygusu hiçbir insanda bulunamayacağına göre bunlar vatan hainlerine nispetle ne makule insanlardı?
224 syf.
·
Puan vermedi
Osman Yüksel, 3 Mayıs 1944 günü için şunları söylemektedir: "Fakat heyhat! Kendi menfaatlerinden başka bir şey düşünmeyenler, vatanları oturdukları sandalye kadar dar olan, Türklüğe değil Türk olmayanlara yar olanlar, bu yerli ve milli hareketi hazmedemediler."
Alparslan Türkeşe göre, Türkçülüğe yönelen "Haçlı Seferi'nin" okları tarihçi Nihal Atsız'a yönelmiştir.