Lütfen üşenmeden okuyun !
Diyarbakır'ın bir dağ köyünde ilköğretimde görev yapan öğretmen Matematik dersinde ;
– Bir kasada şu kadar çilek varsa, 10 kasada kaç çilek vardır? Diye öğrencilerine bir soru soruyor.
Öğrenciler:
– Öğretmenim çilek ne? Diyorlar.
Öğretmen:
– İşte çocuklar çilek. Diyor.
– Biz hiç çilek yemedik. diyorlar.
Bunun üzerine öğretmen pes etmiyor, oturup
Helal Olsun
Öğretmen dediğin nasıl olur biliyor musun?
Bir ana haber bülteninde görmüştüm. Güneydoğu'nun bir köyünde bir öğretmen, şivesinden belli ki kendisi de Güneydoğulu, güler yüzlü bir genç. Hiç çekinmeden anlatıyor:
"Müfredat, müfredat derken baktım çocuklar sıkılıyor. Ne yapayım da bu çocuklara okulu sevdireyim diye düşündüm. En iyisi gerçek hayata çocuklarımı alıştırmalı, dedim. Bir gün fark ettim ki öğrencilerimin çoğu çilek görmemiş, yememiş. Bursa'daki bir tarım şirketine yazı yazdım, durumu anlattım. Hiç ücret almadan bana birçok çilek fidesi yolladılar. Tabiat Bilgisi dersini sınıfta yapmak yerine çıktık dışarı, okulun bahçesinin dip taraflarını çapalayıp çilek diktik. Sonra gittik her çocuğun evinin bahçesine bir fide çilek diktik, çocuklar da ailesine "çilek nasıl yetiştirilir, nasıl çoğaltılır" diye eğitim verdi. İki yılda köyün her yeri çilek oldu, herkes çileğe doydu. En güzeli, şehrin pazarında satıp gelir elde eden çok aile var. Bana da hep dua ederler."
Böyle olur öğretmen dediğin.
Böyle olur girişimci dediğin.
"Çalışsam da aynı maaş, çalışmasam da" deyip okuldan kaçan adamdan öğretmen olmaz.
Sayfa 36Kitabı okudu
Ortaokul - Lise - Üniversite dönemleri
yaratıcılığın , insan ilişkilerindeki maharetlerin , kişiye özel becerilerin gün yüzüne çıkması gereken yaş dönemlerinin büyük kısmını kalıp bir müfredat içinde geçirmek zorunda kalan bireylerin huzursuzluğu gayet tabii ve normaldir .
normal olmayan ; beyin hakkında bu kadar bilgimize rağmen , halen çağlar öncesinde kalmış ' Sanayi Devrimi ' sürecinin ürünü olan standart eğitim modeli kalıbından bir türlü vazgeçemiyor olmamızdır ..
Türkiye'nin eğitim sistemi hakkında ne düşünüyorsunuz ?
Türkiye'ye bakacak olursak eğitim sistemi diye bir şey yok ortada . Öğrencilerin geneli kendileriyle bağdaşmayan bölümlerde. Aileler zoruyla yönlendirilmekte. Neredeyse %99 kesim en kısa yoldan nasıl para kazanırım derdinde(eğitim sistemi bunu gerektirdiği için). En sonunda ateistler din kültürü öğretmeni oluyor, polisler hırsızlardan oluşuyor, iğneden kandan korkan doktor oluyor...
Ezberlemeye dayalı bir sistem , Şunu da belirtmek gerek ki bütün öğrencileri tek bir sınava tabi tutmaları başlı başına yanlış. şöyle ki kendimden örnek verecek olursam;sağlık lisesi çıkışlı biriyim, ve lisede gördüğüm dersler sadece sağlık alanına yönelikti. Ne doğru düzgün bir matematik ne fizik ne kimya ne biyoloji verilmedi. Temeli bırakın sadece isim olarak var sözde. şimdi kalkıp bu öğrencileri diğer anadolu liseleriyle aynı sınava tabi tutmak ne kadar doğru bir zihniyet acaba ?🤔
Eğitim sadece tek bir kalıba sığdırılmamalı ,sığdırılamaz da zaten. Genel olarak burdaki döngü şu: Ortada iyi bir sistem yok ,Aileler öğrenciyi sorumlu tutar ,öğrenciler de öğretmeni tutar , öğretmenler ;"müfredat bu ne yapayım", der.
Ülke olarak eleştirmekte çok iyiyiz lakin çözüm için kimse ses çıkarmıyor. Ancak eleştirmesine eleştiririz de hiçkimse gelip de soruyor mu ki "daha iyi nasıl olabilir", diye . lQ seviyesi o kadar yüksek insan var ülkede illa güzel çareler bulunur. Zaten lQseviyesi yüksek insanlar bundan dolayı ülkelerini bırakıp ABD gibi dış ülkere gidiyor .
Benim asıl düşüncem ise ;"Her birey kendini yetiştirmeye adasa ,kendisini yetenek ve becerileri doğrultusunda eğitse zaten eğitim sistemine gerek kalmayacaktır. "
"Okul, diğer ticari mallar gibi aynı yapıya sahip aynı sürece göre uyarlanmış olan bir eşya satmaktadır: Müfredat."
Sayfa 58 - ŞULE YAYINLARIKitabı okudu
Bir başka olayda Kanafani, öğretmenin, çocuklara elma
ve muz resmi çizmeyi öğretmesinin istendiği resmi müfredat
programına uygun bir ders veriyordu. Bu meyveleri tahtada
çizerken birdenbire bu çocukların hayatlarında hiç elma veya
muz görmediklerini düşündü; bu tür yiyeceklerin yaşadıkları
hayatta gerçek bir karşılığı yoktu. Bunun üzerine çizdiklerini
silip onlardan mülteci kampının resmini çizmelerini istedi.
Sonraları “Tam o anı, hayatım boyunca başıma gelen her şeyden
daha net bir biçimde anımsıyorum” diyerek bu olayı hayatında
“kesin bir dönüm noktası” olarak tanımlayacaktı
