Yâ Rab kerem et derdimi dermâna yetişdir
Bu yolda benim 'ıtkımı fermâna yetişdir
İnsan-insan ilişkisi
Müminin ferasetinden sakının. Çünkü o, Allah'ın nuru ile bakar.
Sayfa 99 - Taberâni, el-Mu'cemü'l-Kebîr, IV, 253.Kitabı okuyor
Derdli olanın derdine dermân ne güzeldir
Mü'min olanın afvına fermân ne güzeldir
Her bir derdin elbet dermânı vardır
Dermân ise derde dâima yârdır
Erbâb-ı derd olan bil bahtiyârdır
Derd ile kurbiyyet intihâ eyle
Derd odur ki kulu bahtiyâr eder
Derdi dermân olur veremler gider
Derdliye Mevlâ'sı merhabâ eder
Sayfa 94Kitabı okuyor
Seyr eyle güzel kudret-i Mevlâ neler eyler
Allah'a sığın adl-i Te'âlâ neler eyler
Elbet yürüdür fermânını Kadir u Kayyûm
Herkese lâyık sırr-ı tecellâ neler eyler
Sayfa 93Kitabı okuyor
Bu âlem-i ibretde dîvâneleri seyret
Gülzâr-ı gülistân-ı dilde açılan güller
Gözler verir hayret dürdâneleri seyret
Sayfa 87Kitabı okuyor
Gülşen-i gönülde açıla verd-i muhabbet
Cân bülbülünü terk-i diyâr eyleme yâ Rab
Öyle bir yâre yetiş yarîn ola yâr sana
Öyle bir mir'âtı tut göstere dildâr sana
"Rahmeten li'l-âlemîn" dir hem Habîbullâh odur
Şâh-ı evren şefaatdir Muhammed Mustafa
Sayfa 74Kitabı okuyor
Medine’de Muhammed ‘in statüsü yükseldiği ve erki arttığı için, kendi karakterinde ve Kuran bildirimlerinin karakterinde bir değişim yer aldığı görülüyor . Bu değişim hem üslupta hem de sözlerin içeriğindeki değişikliklerde yansır . Batılı eleştiricilerin okunması zor , sıkıcı ve zahmetli olarak değerlendirdikleri Kuran’daki uzun metinlerin hemen hemen yalnızca Medine’de düzenlenmiş surelerdir. Medine ‘de , Mekke vahiylerini aydınlatan destansı çoşku ve dinsel heyecanda belli bir düşüş vardır . İnanan sadece bir duacı olmuş , Peygamber de bir din bilgini ..
Sayfa 31Kitabı okudu
Kullarına ettiği ihsâna bak
Kullarının ettiği isyâna bak
Rahmetini âşık etmiş abdine
Kabûl eder kim dönerse kendine
Sayfa 63Kitabı okuyor
Muhabbet-i Muhammed nûr-ı Hak'dır
Muhabbet ehline cennet durakdır
Sayfa 60Kitabı okuyor
Şeyh Abdülkadir Geylânînin şeytana galip gelmesi;
Şeyh Abdülkadir Geylânî şöyle demektedir:
"Bir keresinde ibâdet ediyordum. Üzerinde nur bulunan büyük bir arş gördüm. Bu nur bana seslendi: "Ey Abdülkadir! Ben senin Rabbinim, başkalarına haram kıldıklarımı sana helâl ettim." Cevap verdim:
- Sen, kendisinden başka ilâh olmayan Allah'sın öyle mi? Defol buradan ey Allah'ın düşmanı! Bunun üzerine bu nur darmadağın oldu ve kopkoyu bir zulmete dönüştü. Arkasından da şöyle seslendi:
- Ey Abdülkadir, benden dinindeki fıkhın (kavrayışın), ilmin ve ulaştığın mertebeler sayesinde kurtuldun. İnan ki, ben aynı şeyle yetmiş kişiyi saptırdım. Abdülkadir Geylânî'ye soruldu: - Onun şeytan olduğunu nasıl bildin? Cevap verdi:
- Bana "Başkalarına haram kıldığımı sana helâl ettim" demesinden... Çünkü biliyordum ki, Hz. Muhammed (s.a.v)'in şeriatı nesholunmaz ve değişmez. Bir de onun "Ben senin Rabbinim" deyip de "Ben, zâtımdan başka ilâh olmayan Allah'ım" diyememesinden..."
Mısr-ı ma'nada Yûsuf-ı câna âşıkdır gönül
Yûsuf olmazsa bu âlem ayn-i zindandır bana
Yâri kim ağyâri kim fark etmez ise bir gönül
Gafletinden zanneder ki dostu düşmândır bana
Ey güzellere güzellik bahşeden mahbûb-ı cân
Lutf u kahrin cânıma bahşîş-i yeksândır bana
Sayfa 50Kitabı okuyor
Civânlık zamanı gün be gün gider
Bu dünya bin derde mübtelâ eder
Bin kerre öldürür ölüme kadar
Gider bu güzellik sana da kalmaz