Uzandığımda tutacağım eller olsun hayatımda,düşerken sırtımdan iten değil.
Aşk, kişinin kalbine sorgusuz gelen misafir gibiydi. Ne zaman geleceği ya da ne zaman kalkacağı belirsiz bir Tanrı Misafiri…
“SON”
Sevmek öyle unutmakla geçmiyor, isteyince sevilmiyor ki! Öyle olsaydı, annesi ya da babası hatta Efe babası bunu değiştirebilirdi…
Hayat denen bu yolculuk ne garip bir tüneldi… İnişleri, çıkışları, bazen karanlıkları, her şey bitti derken güneşi görmeni sağlayan sonu olan bir yaşama yarışıydı.
Çocuklar gibi kavga edip küstüğüm, sonra en güzel şekilde barıştığım ve verdiği kadarıyla yetinip fazlasında gözümün olmadığı biri var hayatımda… Ona “aşkım” diyorum…
Nedense, onca insan varken bir tek insanın bize özledim demesi, mutlu olmamıza sebep oluyor…
Özledim;)
Mutlu olmak her şeye sahip olmak değildir…
Sahip olduğun kadarıyla yetinmeyi öğrenmektir…
Özlemekten daha zor bir şey varsa…
O da özlediğin kişiyi, sevdiğini söylemeden kaybetmektir…
Bana bir masal anlat baba
İçinde bütün oyunlarım
Kurtla kuzu olsun şekerle bal
Baba bir masal anlat bana
İçinde denizle balıklar
Yağmurla kar olsun güneşle ay
Anlatırken tut elimi
Uykuya dalıp gitsem bile
Bırakıp gitme sakın beni
Bana bir masal anlat baba
İçinde tüm sevdiklerim
İçinde İstanbul olsun…
Seni seviyorum…
Sana doyamayan, yanında olmayan ama yüreği seninle olan annen…
Canan
Ardında seni seven bir anne ve her şeye rağmen sana canını verecek kadar seven iki baba bırakıyorsun. Kızma bize… Ne Salim’in bitmek bilmeyen hırsına ve içine kanla yazdığı sevdasına, ne Efeme, en masum Mavime, ne de kendine kız! Kızacaksan bana kız, ama kimseye kin büyütme, küsme…
Öğrendiğin acıları unutma… Fakat kin de tutma…
Acılarınla yaşayıp Umutlarını kanatma…
Hırs büyütme kalbinde ve incitme kimseyi…
Dilerim, çok mutlu olursun meleğim… Benim yaşamadığım kadar mutlu, beni yaşatacak kadar huzurlu olursun… Çok şey yazmak isterdim sana, çok fazla söz saklı kaldı içimde ama vakit dar. Baban içeride sabırsızca beni bekliyor, içimde bitmek bilmeyen bir fırtına… Kötü bir son gibi her bir kalp atışım…
Hayat iki seçenek, çatallı bir yol sunacak.
Biri acı, biri mutluluk…
Umarım ikincisi için yaşar, yaşatırsın. Hiçbir şey için mutluluğundan vazgeçme… İnan bana, bulunması zor, alınması imkansız bir hediye mutluluk.
Kırık bir kalbin, onarılmayı bekleyen bir yarının var… Adımlarını sağlam, kalbini sıcak tut meleğim.
İyi bir tamirci ol Kader… Kırdığın yürekleri çabuk onar, asla geride iz bırakma, bir daha da kırma bir tanem. Yaraladığın acılara, sevinçle yama yap, şefkatle ve özveriyle ilaç sür… Hiçbir zaman çaresiz kalma, her zaman “İyi olacağım, iyi olacak hayat…” demekten vazgeçme.