İnsanların duaları insanların ufukları kadardır. Ufkun ne kadarsa duan da o kadardır. İnsanların duası, insanların şahsiyeti, hayatı, hayalleri hakkında fikir verir.
Onun hayatı başka yöne sapmadan dümdüz bir çizgi üzerinde ilerlerken sağdan soldan katılan birçok hayat bu çizgiyi biteviye kesmişti. Az ya da çok ilgiyle hayatına girip çıkan, birbirini tanıyan, yolu birbiriyle kesişen veya hiç karşılaşmayan onca insanın hikayesini sinema perdesinde oynayan bir film gibi izlemişti Mücella. Hayatına dokunmak istediklerinde bile ne kadar beyhude çaba sarf etmiş, bildikleri bir yana, kim bilir bilmeden nelerin yanından geçip gitmişti.
İyi de affa değer olanı herkes affeder. Asıl af, affa layık olmayanı da affetmek değil midir? Tıpkı vicdan gibi. Onu kaybetmeye en fazla hakkımız olduğu anda koruyabildiğimiz şey değil miydi vicdan?