Aşka Rücu Edenler - Garib Çoban
S/özün gözsüzlere g/öz olsun buyurdu Şahım
Hakkın sözünü işit, aşkla arana girmek isteyenlere bak dedi Pirim
Bizim küpümüzde ne var ki, bizden dua istersin dedi Ulular
Adil olana dünyada ne gerek ki, su suyu taşır, insan insanı taşıyamaz dedi Sır Katibi
Aşkın ilmine delil gösterir, deli sandıkların ama kuşluk vakti ettiği kelama bak dedi Deliler
Harabat Ehli - Garib Çoban
Gülün kokusundan hiç hazzetmeyen karga, bülbülün dostluk ve yoldaşlığından elbette uzak durur buyurdu Şahım
Evvela yola çık!..Ara!..
Arayasın ki bulasın!.. dedi Pirim
Cihanı dolaşsan da varacağın yer malumdur dedi Türbedar
Söz asıl olduğuna göre; söze başla, söz iste, söz sor, söz söyle!.. dedi Mirim
Hem uzaktır bu menzil hem yakındır. Hem
Vuslat Demi - Garib Çoban
Vuslat Demi - Garib Çoban
Eh aşk, sen benim yerimede görensin buyurdu Şahım.
İnsanlar, inanmak istediğinizden çok daha az zekiler dedi Türbedar.
Surette insan olanlar akledemiyorlar her şeyden önce, asla özgür ruhlu değiller dedi Pirim.
Kendin olmak bu çok büyük bir güç dedi Mirim.
Zor olan senin gibi olmak değil benim gibi olmak dedi
Hiçbir Adamın Ülkesi Aşk - Garib Çoban
Hakikat mahallesine vâsıl olmak için evvela tabiat evinden çıkmak lazımdır buyurdu Şahım.
Yanlış görmekten kurtulanlar, ancak nefsani arzuları terk edenlerdir dedi Türbedar.
Nefislerinin hevâsından kurtulmuş olan kimselerden başkası aşık değildir dedi Pirim.
Belki de bir dilencinin önünden gülerek geçerken kimi aldattım dedi Mirim.
Dünden duyulan
Sözün Özü - Garib Çoban
Işık’ların gecenin örtüsüne sığındığı vakitlerde sende duaya sığın gönül buyurdu Şahım.
Her varlık dostun olursa, gönlünce sevgilisin dosta dedi
Türbedar
Hikmet incilerini teheccüt heybesine dolduranlara an’da safa var dedi Pirim
Melanet hırkasını giymiş maksudumuz, isteriz rızasını hakkın dedi Mirim
Gideriz anın içine şems vakti, huu çekecek
Duygu Tamircisi- Garib Çoban
Duygu Tamircisi- Garib Çoban
Zamanında tahammül etmek zorunda kaldığımız şeylere, bir süre sonra umursamaz oluyoruz.
Yürü şems vakti dualarla yangınların üstüne, kendi alevini de getir.
Aslında tahammül sınırını aşan her ne varsa, alâkamızdan ayrılıyor.
Bana kalırsa, neticeler arasında en dehşetli olan da budur.
Bazı kimseler zamanla insanlara